Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ένα πρωί μπροστά από ένα τοίχο με συνθήματα
 
Σε μια γωνιά του δρόμου
σε μια γυάλινη σιωπή
δοκίμασα να ξαναγεννηθώ
δεν μπόρεσα
τον εαυτό μου να ξαναφτιάξω
λύγισα.

Τα βλέμματα των γειτόνων
γεμάτα υποψίες και συνομωσίες
δεν θέλω να ακούσω λόγια ανείπωτα
έχουν να σου πουν τόσα πολλά
να κρίνουν από κάτι μικρό
από μια σπίθα και όχι από μια πυρκαγιά.

Με δυο συνθήματα στον τοίχο
και μια μολότωφ στην καρδιά
το έπαιζα επαναστάτης
μα δεν έβλεπα πώς δεν είχα ελπίδα
στον δρόμο μιας ζωής που σε φόβο την δόμησα
στην συννεφιά που να βρεις την αχτίδα;

Ήθελα να κλάψω μα μου κλείσανε τα μάτια
ήθελα να μιλήσω μα δεν είχα στόμα
ήμουν ένα απρόσωπο πλάσμα
και έβρεχε πολύ
σε μια πόλη που υπέγραφε συνθήκες θανάτου
να βρει κανείς αυτό που ήταν δεν μπορεί.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Ο κόσμος γύρω μου
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή...
 
iraklisv
21-01-2009 @ 10:00
::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
χαμογελο
21-01-2009 @ 10:39
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
zpeponi
21-01-2009 @ 11:00
::yes.::
the eye
21-01-2009 @ 11:05
::up.::
ekptwtos
21-01-2009 @ 11:09
ήμουν ένα απρόσωπο πλάσμα
και έβρεχε πολύ
σε μια πόλη που υπέγραφε συνθήκες θανάτου
να βρει κανείς αυτό που ήταν δεν μπορεί.
::1255.::
Γιάννης Χρυσέλης
21-01-2009 @ 11:36
::wink.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο