Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271243 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Παράνομος έρωτας
 και πάλι η πομπηία, πηγή έμπνευσης...
 
Όπως γλυκά βυθίζονταν το δείλι ο ήλιος μονάχος
στον κόλπο της Νεάπολης, κρυφά ήρθες να με βρεις
ασήμαντος μα δυνατός ήμουνα μονομάχος
κι από γνωστή οικογένεια εσύ αρχοντική.

λίγο πριν ο Βεζούβιος ξεράσει γκρίζο χιόνι
σ' ένα σφιχτό παράνομο σ' είχα εναγκαλισμό
και σου ορκιζόμουνα στο φως μέρας που ξημερώνει
αιώνια να κρατώ αγκαλιά το σώμα το λευκό.

και φαίνεται ο όρκος μου βγήκε αληθινός
κι ήρθε και πάγωσε η στιγμή κάτω από τόνους τύρφης
τι κι αν μας λούζει άπλετο φως ένα ηλεκτρικό
να σ' αγαπώ ελεύθερα μπορώ με δίχως τύψεις.

κι εσύ επισκέπτη αν σήμερα το δρόμο ακολουθήσεις
της Πομπηίας τον φαρδύ και πλέον κεντρικό
μες στο στρατώνα δυό κορμιά άψυχα θα αντικρίσεις
σ' ένα αιώνιο γύψινο σφιχτό εναγκαλισμό




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
annaΤi
02-03-2005
Χρήστο... πολύ ωραίο.... και το απέδωσες χωρίς να του δώσεις ιδιαίτερα "βαριά" γεύση.... ή εγώ το είδα έτσι.. Καλημέρα!!!
Ανώνυμο σχόλιο
02-03-2005
...Αυτός δεν είναι παράνομος έρωτας!!!...αιώνιος,ελεύθερος έρωτας είναι!!!...καταπληκτικό είναι ολόκληρο το ποίημα..αλλά η τελευταία εικόνα..μόνο με τη δική σου σφραγίδα!!!...ευχαριστούμε...
Ανδρέας Ανδρέου
02-03-2005
Αχ τί κάνουν οι παράνομοι έρωτες και πόσοι γείτονες εγκατέλειψαν τη γειτονιά τους και τη ζωή για να ξεφύγουν.Αθεράπευτα ρομαντικό και αχαλίνωτα όμορφο.Για άλλη μια φορά με εκπλήττεις:)
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
02-03-2005
βρε μπας και είσαι υφαιστειολόγος??......μέραααα
Γιαννόπουλος Χρίστος
02-03-2005
Θα’ πρεπε να το πεις φλογερός έρωτας....
Γιαννόπουλος Χρίστος
02-03-2005
Σκέψου και αυτό...Τι έμεινε τελικά;...τα σώματα...άδεια από μέσα στην αιώνια λατρεία της ένωσης και της επαφής....το δέρμα που δένεται με το δέρμα...φαντάζομαι αν υπάρχουν οι ψυχές το σκάσανε νωρίς...φιλάκια...
Δημήτρης
02-03-2005
Χρήστο... αιώνιε...αγαπημένε!!! ;)
elli
02-03-2005
λίγο πριν ο Βεζούβιος ξεράσει γκρίζο χιόνι. σ' ένα σφιχτό παράνομο σ' είχα εναγκαλιασμό...Όλα τα λεφτά χρήστο, όλα τα λεφτά!!
La Petite
08-04-2009 @ 04:51
Την έχω δει αυτή τη φωτογραφία από την Πομπηία, πολύ τρυφερό το ποίημα σου και συγκηνητικό.... ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο