Ναταλία...
22-01-2009 @ 02:36 | Κουράστηκα απ’τη ζωή μου,πεθαίνω με το θάνατό μου
Πένθη και λάθη και χαμένες αναμνήσεις αναγνωρίζω στον εαυτό μου
Μαχαίρι και σκοινί και δυό γκρεμούς ψηλαφίζω στο πρόσωπό μου
Κι αυτο το πολύ που σ’αγαπώ μοιάζει σαν ριζικό μου
Εύχομαι να είναι μόνο στο ποιήμα σου αυτά που γράφεις ::yes.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
iraklisv
22-01-2009 @ 03:33 | ::smile.:: | |
Helene52
22-01-2009 @ 04:50 | Υπέροχο και αυτό ... όπως όλα σου !!!!
Την καλησπέρα μου Αντυ ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
petrwnas
22-01-2009 @ 04:51 |
Μα είσαι πάντα εδώ κι ας είναι οδυνηρό
Που δεν μπορώ ανάμεσά σου να βρεθώ
Στην ανάσα σου να σεργιανήσω
πολυ αγάπη ΑΝΤΗ!!!!!
την καλησπέρα μου ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
PirgiosVardarinos
22-01-2009 @ 05:11 | ...Τα χείλη που μου λένε «σ’αγαπώ» τραυλίζουν
Ακούω τη φωνή,τα μάτια που δεν βλέπω αυτά με βασανίζουν...
Πολύ όμορφο!! ::love.:: ::smile.:: ::yes.:: | |
 |
