| |
Είναι η γη που κρατώ... ένας παράδεισος πικρός
μες στις παλάμες που θρηνώ, σημάδια χαράζει από καιρό.
Μέσα μου, δικό της έχω παλμό... με πονάει κάθε που πονώ
κι είναι το δάκρυ μου στεγνό... αίμα είναι παλιό
Πόσες, Θεέ μου! ως αναπνοές, χωράνε μέσα μου ζωές;
Πόσες ακόμη κραυγές... πόσες να βγάλω προσευχές;
Είναι το μαρτύριο βαρύ... αιμάτινή μου Ανατολή.
Σε δυό παλάμες χώμα γης.... η ψυχή μου αιμορραγεί
Ήλιο δεν έχει ακόμα δει σε μια ελέυθερη αυγή.
Κι είναι ο πόνος καρφί... κι είναι ο πόνος μου η ζωή.
Πόσες, Θεέ μου! ως αναπνοές, χωράνε μέσα μου ζωές;
Πόσες ακόμη κραυγές... πόσες να βγάλω προσευχές;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
