Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ήμουν κάποτε δεκάξι
 απ'το ημερολόγιο ενός πακετά...
 
ήμουν κάποτε δεκάξι,
δυνατός και ζωντανός,
τώρα έφτασα τριάντα,
ένας ζωντανός, νεκρός.

Ψάχνω νά 'βρω ένα ταίρι,
να την έχω συντροφιά,
ψάχνω νά'βρω το μαχαίρι,
να μου κόψει την θηλειά.

Στην δουλειά βρήκα υγεία,
και στο δρόμο μαγαζί,
το τελευταίο το σκαλί μου,
είναι η πρώτη επιλογή.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

δεν θέλω να μιλώ μα η σιωπή είναι ενοχή, δεν θέλω να σιωπώ μα η σιωπή μιλάει...
 
Amersa K
24-01-2009 @ 22:31
Υπέροχος είσαι... μόνο που δεν το καταλαβαίνεις... ::yes.::
αισχυ(λος)
25-01-2009 @ 01:04
με αμερσα ::up.:: ::up.::
swordfish
25-01-2009 @ 01:08

ήμουν κάποτε δεκάξι,
δυνατός και ζωντανός,
τώρα έφτασα τριάντα,
ένας ζωντανός, νεκρός.'' Why???? Ανάλυσέ το!
::yes.:: ::smile.::
idroxoos
25-01-2009 @ 01:15
::up.:: ::up.:: ::wink.::
Malibu
25-01-2009 @ 01:35
::cool.:: eimai 17...les na min maresei meta?? ::rol.::
gianisa
25-01-2009 @ 02:55
Ρε φίλε Γιώργο , δες τα , πιό αισιόδοξα . Γιατί αν δεν τα δείς εσύ αισιόδοξα , εγώ πού είμαι 50 θα πάω να πέσω στον γρεμό , άσε πού φοβάμαι καί τα ύψη .....

να 'σαι πάντα καλά !!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
frozenangel
25-01-2009 @ 04:46
Με Αμερσα............ ::yes.::
rosestar
25-01-2009 @ 13:00
Eίσαι νέος, γιατί απογοητεύεσαι?

Δηλαδή να πέφτουμε στον γκρεμό μετά από κάθε δυσκολία?

Γιατί υπάρχουν τόσοι πονεμένοι σε αυτό το σάιτ?

Ο παππούς μου ήταν σαν μικρό παιδί και ήθελε τη ζωή.Πέθανε όταν ήμουν 12.Πέρασαν 11 χρόνια από το θάνατό του που μου στοίχησε πολύ.Το 2008 ήρθε στον ύπνο μου και μου είπε:"Κοριτσάκι μου πρέπει να κωπηλατείς στις δυσκολίες της ζωής"... Κράτα τη συμβουλή του,ήταν σοφός δάσκαλος ο παππούς μου...
earth dweller
25-01-2009 @ 14:57
το ποίημα εκφράζει μιά αντίθεση στη ζωή μου.
στα δεκάξι μου, είχα μιά δύναμη που μπορούσα να
γυρίσω τον κόσμο τούμπα. Τώρα είμαι αναγκασμένος
να συμβιβάζομαι με τον κόσμο, γιατί δεν έχω την δύναμη να
αντισταθώ. Σ'αυτή την πορεία αισθάνομαι την ανάγκη να είμαι
μαζί με μιά κοπέλα. Όσον αφορά την τελευταία στροφή εκφράζει,
το καλό που μ'εκανε η δουλειά και με βοήθησε να σταθώ και πάλι στα
πόδια μου.
earth dweller
25-01-2009 @ 15:01
malibu, όλες οι ηλικίες είναι όμορφες, εγώ τώρα στα τριάντα χαίρομαι γιατί είμαι πολύ συνειδητοποιημένος και σταθεροποιημένος, αλλά δεν έχω την σωματική και ψυχική δύναμη που είχα στα δεκάξι, δεν αναπολώ απλά προσπαθώ να καταλάβω την σημασία ορισμένων πραγμάτων στη ζωή μου.
earth dweller
25-01-2009 @ 15:06
gianisa, δεν είναι θέμα αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας, απλά βλέπω ότι όσο μεγαλώνει κανείς τόσο πρέπει να αυτοπεριορίζεται, αλλιώς θα έχει πρόβλημα κι αυτός και οι γύρω του. Βέβαια καθώς αυτοπεριορίζεται κανείς του ανοίγονται πολλές φορές καινούργιες προοπτικές, ίσως καλύτερες από τις προηγούμενες, η ζωή δεν δεσμεύεται σε τίποτα, μόνο στο να προχωρά προς τα μπροστά, ποτέ πίσω.
earth dweller
25-01-2009 @ 15:17
rosestar να σου πώ την αλήθεια δεν με πειράζει ο πόνος, μόνο όταν πηγαίνω στον οδοντίατρο με πειράζει. Αυτό που προσπαθώ να εκφράσω είναι οι διέξοδοι απ'αυτόν αλλά και κάποιες προοπτικές και αναγκαίες συνθήκες, για να μην ουρανοβατούμε, κάποια πράγματα είναι απλά μαθηματικά όσο κι αν θέλουμε να το αποφύγουμε, γιατί όταν δεν έχεις λεφτά για έναν καφέ ή για ένα πακέτο τσιγάρα (δεν καπνίζω), τότε νομίζω κανείς πονά, όσο κι αν φαίνεται παράλογο, εγώ τουλάχιστον.
peiraiotissa
26-01-2009 @ 06:12
Άστα φίλε μου...όλοι λίγο-πολύ στο ίδιο καζάνι βράζουμε!!
Γράφε όμως...είναι μια διέξοδος! ::kiss.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο