Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132743 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Του έρωτα και του θανάτου
 After a long time!
 
Φώτα σε τζάμια στη λεωφόρο
όλες οι πόλεις θα είναι ίδιες
κόκκινα υπόγεια κρύβουν αλήθειες
μαζί μ' ένα άρωμα θανατηφόρο

Σαν γιος του Κρόνου νιώθω τις νύχτες
ποτάμι στο αίμα μου η καυτή σάρκα
φυσάς στο στόμα μου καπνό άλλη μάρκα
σε εμμονές πνίγομαι και μου λες σβήσ' τες.

Σκοταδερός κι εξαντλημένος
ένα σώμα άβουλο, περνώ το δρόμο
ηδονές χείμαρροι σβήνουν τον πόνο
ξυπνώ ωχρός, άψυχος, μαρμαρωμένος.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

angelflou@yahoo.com
 
Γιώργος_Κ
03-03-2005
Καλημέρα!! Μ'αρέσει πολύ ο στίχος σου με τα κόκκινα υπόγεια, όχι λόγω του ονόματός μου, αλλά επειδή θυμίζει μπουάτ επι δικτατορίας!!
annaΤi
03-03-2005
Μου άρεσε, πάρα πολύ,,,, αν ήταν και μια σταλιά πιο δουλεμένο, ώστε να ρέει, θα ήταν καταπληκτικό....

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο