| |
Ο Τούρκος ο Αχμέτης κι ο Έλληνας Γιωργής
χρόνια και χρόνια όργωναν και σπέρνανε τη γης
Ο Έβρος το ποτάμι ανάμεσα στους δυο
ξεχώριζε του Τούρκου απ΄ του ρωμιού το βιό
Ο Έλληνας κι ο Τούρκος δυο φίλοι από παιδιά
διάβαιναν το ποτάμι και πίναν τσικουδιά
Για τη σοδειά μιλούσαν λέγαν για τον καιρό
για το ψωμί που τόχαν και λίγο και πικρό
-Τι τα γυρεύεις Γιώργη, έτσι ΄ναι η ζωή
-Σώπα μωρέ Αχμέτη, για κάνε υπομονή
Στρίβανε το τσιγάρο κι αργά το δειλινό
χώριζαν για να σμίξουν το άλλο πρωινό...
Κυλούσε η ζωή τους ήρεμη και γλυκιά
ο ένας για τον άλλον έδινε τη μπουκιά
Μέχρι που κάποια μέρα έτσι στα ξαφνικά
άρχισαν να μιλάνε και για πολιτικά
Για υφαλοκρηπίδες και για πετρέλαια
Βριστήκαν και κοράνια και ευαγγέλια
-Δικό μας το Αιγαίο φωνάζει ο Γιωργής
-Τι λες μωρέ γκιαούρη, άντε να μου πνιγείς!
Και πες για το Αιγαίο και πες για τα νησιά
τράβηξαν τα μαχαίρια πάνω … στη μοιρασιά!
…Ο Έβρος το ποτάμι κυλάει στην ερημιά
και σέρνει στα νερά του δυο άψυχα κορμιά
Του Τούρκου του Αχμέτη του Έλληνα Γιωργή
που με ιδρώτα ίδιο ποτίζανε τη γη
Του Τούρκου του Αχμέτη του ¨Έλληνα Γιωργή
που ίδια εκμετάλλευση τους έδερνε στη γη…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
