Αποκτάμε ταχύτητα
μην αφήνεσαι τώρα, στην μέση μιας μπόρας
που ξέσπασε ξαφνικά σ'έναν δρόμο που δεν γνωρίζεις
κάτω από έναν ουρανό που μισείς
δίπλα σ'ένα φεγγάρι που δεν αγάπησες ποτέ ειλικρινά.
Επιταχύνουμε
γιατί φοβόμαστε μην χάσουμε την θέλησή μας
υποτασσόμαστε στο ανελέητο εγωισμό μας
λέμε πώς προχωράμε, ενώ μένουμε στα ίδια
στάσιμες σταγόνες στο ίδιο τζάμι.
Η καταιγίδα
δεν σταματά,για βραδιές τώρα μας ταλανίζει
ίσως σταματήσει εάν δω τον κόσμο σου με τα δικά σου μάτια
ο δρόμος αυτός, μακρύς και δύσβατος, με δυο διαβάτες πληγωμένους
μοιάζει τόσο μακρύς,αγάπη μου,όσο και αν επιταχύνουμε.
