**Ηώς**
27-01-2009 @ 14:05 | Με σίδηρο και με πηλό φτιαγμένη η στιγμή σου
::hug.:: ::hug.:: ::up.:: | |
Celestia
27-01-2009 @ 14:42 | Με το μαντήλι σου μιλάς, τα μυστικά σου παίρνει
πες του πως ξέρω ποιος βοριάς, το λύνει και το δένει
πες του σε είδα ξάγρυπνη, όνειρα ξεμακραίνεις
πως διώχνεις πλοία που περνούν και πως ποτέ δε βγαίνεις.
::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.:: | |
Celestia
27-01-2009 @ 14:47 | Σ'ευχαριστω πολυ καλη μου!
Τιμη μου η αφιερωση σου!
::kiss.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
idroxoos
27-01-2009 @ 15:25 | Σε κάθε βήμα στέκομαι, το ψέμα αυτό ν’ αφήσω
μα με τραβά το όνειρο και πώς να το νικήσω
::wink.:: ::up.:: | |
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
27-01-2009 @ 16:32 | Aγνή ποτέ δε σου αρέσουν αλλά πάντα διαβάζεις.
Η φωτιά στο τζάκι είναι πάντα η ίδια; Ή μήπως ποτέ δεν είναι ακριβώς η ίδια;
Αν βλέπεις πάντα ίδιες τις γλώσσες της φωτιάς τότε δε θα καταλάβεις ποτέ τι γράφω
όσο αργά κι αν διαβάσεις. | |
Αγνή
27-01-2009 @ 15:47 | διαβάζω εξαιρετικά γρήγορα, γι΄ αυτό!
χώρια που σε διαβάζω γιά να δω αν έγραψες άλλο ποίημα
το προσπαθώ κι ανάποδα, αλλά όλο το ίδιο...
το πιό περιττό ποίημα του κόσμου!!!!
είναι της Θεοδώρας | |
poetryf
27-01-2009 @ 16:36 | Καλό ξημέρωμα Δώρά μου
να φωτίζεις και να καις εκεί που οι άλλοι
ποθούν σκοτάδια και εγωισμούς.
| |
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
27-01-2009 @ 16:55 | H Aγνή έχει πολλές αρετές, είναι πολύ έξυπνη, αντιληπτική,
είναι επαναστατική και δυναμική αλλά με πήρε "στραβά".
Θα έπρεπε να είμαστε όλες φίλες. Κρίμα.
Όπως είμαι δεμένη με εσένα Αθανασία θα έπρεπε να είμαι και με την Αγνή.
Αλλά προτιμάει τις αντιπαραθέσεις. | |
Αγνή
27-01-2009 @ 16:41 | ωωωωωωωωωωωωωω
ήλθε η δάδα να μας φωτίσει
γρύλισε το φεγγάρι, τρέχα
::laugh.:: | |
poetryf
27-01-2009 @ 16:49 | να και άλλη μια από τις αρέτες της Αγνής
- Δώρά μου-
το ψώνιο και η ειρωνία ....
Ας της δώσουμε από μία ::hug.:: ...... που μας διαβάζει αδιαλείπτως
κοτζάμ περσόνα!!!
Άσε ρε φίλε... τσαμπουνάς | |
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
27-01-2009 @ 16:52 | Ναι, μια αγκαλίτσα. ::hug.:: | |
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
27-01-2009 @ 17:49 | 1. Ποίηση σημαίνει μαθαίνω να αγαπώ τη ζωή. Μαθαίνω να αγαπώ τον άνεμο, τη βροχή, τα άστρα, το σύντροφο.
Μαθαίνω να αγαπώ τη σιωπή αλλά και τη λέξη
τις ιδέες, τη φωτιά και την αστραπή.
Κ.λπ.
Η μουσική βοηθάει πολύ σε αυτό. Είναι τόσο απλές οι μεγαλύτερες αλήθειες.
Επίσης ποίηση είναι να βαδίζω στο παρελθόν και στο μέλλον για να γυρνώ πιο δυνατή στη στιγμή.
Δε θα βαρεθώ ποτέ να γράφω για τη βόλτα δίπλα στο κύμα. Το ακούω το κύμα. Το ακούτε;
Ποίηση είναι αυτό που δε με αφήνει να κοιμηθώ.
2. Αθανασία..
Το ήξερα ότι θα είσαι ξύπνια. | |
poetryf
27-01-2009 @ 17:47 | Ποίηση είναι να μη χρειάζεται να εξηγώ πάρα μόνο στον εαυτό μου αυτά που γράφω. Να μπορώ να εναρμονίζομαι με τη μουσική του ενδότερου εαυτού μου, να πάλλω τις χορδές και τη μουσικότητα του ΕΙΝΑΙ μου,
όχι για να ακούσουν οι άλλοι αλλά μονάχα για να αφουγκραστεί ο εαυτός μου. Να μπορώ να συναισθάνομαι πρώτα εμένα, να αγαπώ πρώτα εμένα για να μπορώ να γίνω ένα και με το πιο μικρό στοιχείο της φύσης. Να αγαπησω το σεισμό για το ταρακούνημά του, τη θάλασσα για την αλμύρα , την τρικυμία , τους κινδυνους της... τους ανάπηρους -ψυχικά- ανθρώπους που δεν αντέχουν να κοιταχτούν στον καθρέφτη απ'τη δόση της υπεροψίας τους, να χαιδεύω τους λεπρούς και να έχω στο δέρμά μου την ευχαρίστηση πως αγγίζω τον πιο υγιή συνάνθρωπο μου. Να μπορώ να παίρνω τις κατάρες και με τη διπλή τους άρνηση να γεννάω την κατάφαση των ευχών. Να συμπάσχω με ό,τι πονά, με ό,τι γελά.. ό,τι μου φαίνεται ασήμαντο να το λατρεύω για τη χρησιμότητα και μόνον της ύπαρξης του. Να μπαίνω στη φλόγα και να μπορώ απο'κει μέσα να εξορύσσω νερό για να ποτίσω παραδεισένιους κήπους... Ποίηση είναι.... Να μπορώ με χαμόγελο να ξυπνάω και με γέλιο να κοιμίζω τις ανάγκες μου, ξέροντας πως κάποια μέρα θα μου δοθεί -μέσω των επιλογών μου το χάρισμα- να χριστώ αυτό για το οποίο έχω γεννηθεί.
Ποίηση είναι να μπορώ να αγκαλιάζω
ακόμα κι όταν με σιχαίνονται
να μπορώ να αγαπάω
κι αυτούς που μ'ειρωνεύονται
και μ'ένα βλέμμα γεμάτο έρωτα
να μπορώ να εύχομαι σε όλο τον κόσμο
ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ | |
Αγνή
27-01-2009 @ 19:19 | ηλιθιότητες
ποίηση = sex | |
ekptwtos
28-01-2009 @ 03:44 | Με σίδηρο και με πηλό, φτιαγμένη η στιγμή σου!!!!!
::yes.:: | |
peiraiotissa
28-01-2009 @ 05:43 | με κοίταξες και άνοιξε, η σιδερένια πόρτα
γιατί εγώ δεν είμαι πια, αυτός που ήμουν πρώτα
Άλλο ένα μπράβο... ::kiss.:: | |
deti
28-01-2009 @ 08:17 | Νοσταλγικό.. πολλα συναισθήματα!! | |
iraklisv
28-01-2009 @ 08:24 | Μου άρεσε πολύ.Να είσαι καλά. | |
elpidakwstopoulou
28-01-2009 @ 11:04 | Με σίδηρο και με πηλό, φτιαγμένη η στιγμή σου
δειλό το πρώτo όραμα και δυνατή η βροχή σου
κι ας ήτανε από μακριά, με τόλμη σ’ απειλούσε
αυτό το σύννεφο το γκρι, τη θλίψη σου κρατούσε.
υπέροχο !!! Θεοδώρα μου γράφεις ...πολύ όμορφα ..!!
μπράβο !!!! ::up.:: ::up.:: ::hug.:: | |
Celestia
28-01-2009 @ 15:54 | Συγγνωμη αλλα δεν δεχομαι μια τοσο καλη ποιητρια σαν την Αγνη να βγαζει τοση κακια η μηπως ζηλεια;
Ειλικρινα την βρισκω απαραδεκτη!
Α!!!!! Ο΄λα κι ολα την Θεοδωρα μου δεν θα την πειραζει κανενας!
::mad.:: | |
BILLIWK
18-05-2009 @ 12:23 | ::rol.:: EINAI KALO ALLA AN UELEIS PRAGMATIKA KAPOIA STIGMH NA BALEIS MOYSIKH PREPEI NA EPIMEINEIS PERISSOTERO STIS LEXEIS KAI STO METRO,KALO | |
 |
