| |
"φεγγαρια μου κι αστερια μου ουρανια περιστερια
του ονειρου μου παραξενοι της νυχτας εραστες
πως εγινε και γλιστρησε διαμαντι απ τα χερια
Εκεινη που το πεπλο σας εστολιζε εχθες"
Χρυσαφι ολομεταξο το προσωπο θλιμμενο
που φορεμα καταμαυρο φορουσε της σιωπης
στροφη ,χορου στο γυρισμα , του Κοσμου πεπρωμενο
τα βηματα που θελησες στο δρομο να κοπεις
Τζερονιμο δεν εμαθες ποτε σου τι σημαινει
η βολτα των μυστηριων αυτων ηθοποιων
πως ειναι απλως οι πριγκηπες της νυχτας μαγεμενοι
παιχνιδια στις ορεξεις των τεσσαρων εποχων
τι και αν τα προσωπα ζωγραφισες παρμενος
απο ενα ψεμα εφημερο της τοσης τοσς ομορφιας
τις θεσεις ολες εχασες καθως ησουν ριγμενος
το χρωμα να απεδιδες ετουτης της ψευτιας
ετσι λοιπον δεν ηξερες που πανε καθε τοσο
σε μια γωνια αγνωστη του μαυρου ουρανου
τ'αστερια που αγαπησες και πως να σε γλιτωσω
στην μπλοφα μεσα π επεσες τ απολυτου κενου
ετσι καθως η ανοιξη περνουσε απο την πολη
και μ ενα της χαμογελο σκορπουσε μαχαιριες
παρεσυρε στην αβυσσο, βουτιτσα στην φορμολη
Εκεινη που σε θαμπωνε φτωχε μου μεχρι χθες
μα εσυ τι εφανταστηκες τρελογερε χαμενε
και ουρλιαξες μεσανυχτα σαν λυκος που πονει
χτυπηθηκες στα στηθια σου Τζερονιμο καημενε
και χαρισες στο χαραμα σπασμενη τη φωνη
"ποιος πηρε την Κυρια που μου φωτιζε την σκεψη
ποιος θελησε το οραμα να σβησει ,να χαθει
ποιος τολμησε φεγγαρι μου να ερθει να σε κλεψει
και ποιος απο το χερι μου αυτο θα σκοτωθει"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
