Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Είλωτας
 ειρήσθω εν παρόδω
 
I.

Τα χρόνια
τα δαιμόνια μου
τα έστησα στον τοίχο
Με λέξεις τα βασάνισα
τα κόντυνα, τα τάνυσα
διόλου δεν τα λυπήθηκα
Μελίρρυτος ο πόνος τους
σ’ έναν σατράπη στίχο

Τους μήνες
τους κηφήνες μου
τους χόρτασα με μύθους
Αγάλι η πέτρα το σκοινί
έτρωγε και μ’ επιμονή
ώσπου κοπήκαν’ τα δεσμά
Βαρκούλα μου ακυβέρνητη
στα πέλαγα του πλήθους

Τις μέρες
τις φοβέρες μου
τις άδραξα απ’ το χέρι
Διπλά κι αν τις σεβάστηκα
με κλάματα παιδιάστικα
μου σκάψανε το πρόσωπο
Μικρό το μεγαλείο τους
κι ο ψόγος τους νυστέρι

II.

Κι ήρθες μετά, κι ήρθες μετά
χρόνια επτά, αν μετράω σωστά
να μου χαρίσεις φυλαχτά
Με λόγια απτά και διαλεχτά
κυρτά, μεστά, κυματιστά
Μα είχα τα χέρια μου κλειστά
Είχα στ’ αυτιά μου μια βοή
και κρατημένη αναπνοή
Τα χείλη μου ήταν πέτρινα
Τα δάχτυλά μου κέρινα
και η καρδιά μου απούσα

Ποιος ξέρει τι
τέξεται η επιούσα




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 27
      Στα αγαπημένα: 12
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Τι ρυθμός
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
αισχυ(λος)
28-01-2009 @ 04:50
φοβερη!!!!!!!!!!!!!!!! τελειο!!!!!!!!
ste_bee
28-01-2009 @ 04:58
Ένα υποβλητικό ποιήμα που σου επιβάλλει να το αγαπήσεις...
swordfish
28-01-2009 @ 05:21
Πολύ καλό Στέλλα!!!! ::up.:: ::kiss.::
ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ
28-01-2009 @ 06:10
Μα είχα τα χέρια μου κλειστά
Είχα στ’ αυτιά μου μια βοή
και κρατημένη αναπνοή
Τα χείλη μου ήταν πέτρινα
Τα δάχτυλά μου κέρινα
και η καρδιά μου απούσα

Πάρα πάρα πολύ ωραίο!
Μοιάζω μ'εσένα
28-01-2009 @ 06:21
Κάρφωσες καθε λέξη μαεστρικά Στέλλα μου...
montekristo
28-01-2009 @ 06:25
http://www.youtube.com/watch?v=OabD8gr3Hjs
(ωραίο το youtube, σε βγάζει απο τα δύσκολα όταν θες να σχολιάσεις αλλά δε βγαίνει τίποτα ::smile.:: )
MASTER
28-01-2009 @ 07:22
Λάμια
της ψυχής μου η μούσα

Καθηλωτικό! Διαφορετικό, αλλά πάντα δικό σου!
peiraiotissa
28-01-2009 @ 07:59
Τα χείλη μου ήταν πέτρινα
Τα δάχτυλά μου κέρινα
και η καρδιά μου απούσα

Απλά...ποίηση Στέλλα...μπράβο!!!! ::kiss.:: ::up.::
deti
28-01-2009 @ 08:37
Απλά χαίρομαι να σε διαβάζω Στέλλα μου! Πάντα βρίσκω τον εαυτό μου έστω και σε ένα σημείο σου! ::smile.:: ::hug.::
idroxoos
28-01-2009 @ 08:43
Είχα στ’ αυτιά μου μια βοή
και κρατημένη αναπνοή
Τα χείλη μου ήταν πέτρινα
Τα δάχτυλά μου κέρινα
και η καρδιά μου απούσα

Λάμια
της ψυχής μου η μούσα
::up.:: ::up.:: ::wink.::
elpidakwstopoulou
28-01-2009 @ 08:59
Τις μέρες
τις φοβέρες μου
τις άδραξα απ’ το χέρι
Διπλά κι αν τις σεβάστηκα
με κλάματα παιδιάστικα
μου σκάψανε το πρόσωπο
Μικρό το μεγαλείο τους
κι ο ψόγος τους νυστέρι

όλο ειναι πανέμορφο..!! μπράβο !!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
**Ηώς**
28-01-2009 @ 09:08
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
χωρικός
28-01-2009 @ 09:12
μελίρρυτος ο πόνος μου
με τον σατράπη στίχο!

δεν μπορείς να το σχολιάσεις εύκολα,δεν ξέρεις πως να μεταφέρεις με λόγο αυτά που αισθάνεσαι
Ελένη Καιγή
28-01-2009 @ 11:56
μπράβο Στέλλα! μπράβο!
Ιχνηλάτης
28-01-2009 @ 12:03
Δεν ξέρω....Το ένοιωσα σαν βάλσαμο!
artista_k
28-01-2009 @ 12:14
Μπράβο βρε κούκλα... με τάραξες! ::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
Amersa K
28-01-2009 @ 12:34
Φατσάρα μου!!!
Είσαι μοναδική!!!
::love.:: ::love.:: ::love.::
nirbana
28-01-2009 @ 12:54
φανταστική είσαι......μπράβο.. ::yes.::
Κακτίνα
28-01-2009 @ 13:12
Στέλλα μου, η ποιήση τα ενώνει όλα...καταπληκτική!!!!
Γιάννης Χρυσέλης
28-01-2009 @ 13:54
::wink.:: ::wink.:: ::yes.::
justawoman
28-01-2009 @ 14:08
Είναι μαλακά επειδή τα τραγουδάω ::whist.::

Μερσί παίδες εν καμίνω (της ποίησης εννοείται)
::love.::
arpistre
28-01-2009 @ 14:44
σκάψε είλωτα ::razz2.::
πολύτιμοι λίθοι εξορύσσονται εν παρόδω
::hug.::
ψιτ-ψιτ
28-01-2009 @ 23:12
εχει μούσια η Λαμία ? ::huh.::
artista_k
29-01-2009 @ 07:15
Λουκουμάκια μόνο... ψιτ, σε απίθανες γεύσεις! ::naugh.::
Νάντια Μ.
31-01-2009 @ 00:54
Κι ήρθες μετά, κι ήρθες μετά
εφτά λεπτά, αν μετράω σωστά
να μου χαρίσεις φυλαχτά
Με λόγια απτά και διαλεχτά
κυρτά, μεστά, κυματιστά
Μα είχα τα χέρια μου κλειστά
Είχα στ’ αυτιά μου μια βοή
και κρατημένη αναπνοή
Τα χείλη μου ήταν πέτρινα
Τα δάχτυλά μου κέρινα
και η καρδιά μου απούσα

Σήμερα έγινα μέλος κ αυτό ήταν το πρώτο ποίημα που διάβασα! Είσαι πραγματικά υπέροχη!!!!! ::love.::
k13739
31-01-2009 @ 03:00
Υπεροχο.. ολο! ::theos.:: ::up.::
Τσακίρη Χαρά
31-01-2009 @ 03:55
Απλα ΕΚΠΛΗΚΤΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο