stixoi.info: Σύντροφε (στον Γ. Ρίτσο)

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Σύντροφε (στον Γ. Ρίτσο)

Άφησε με να ρθω μαζί σου...

Σύντροφε
Έχουν περάσει κάτι χρόνια από τότε
ένας ολόκληρος αιώνας απ’το πρώτο σου το κλάμα
κι οι άνθρωποι έχουν μάθει να μιλούν τόσο απλά
που πια δεν καταλαβαίνονται

Σύντροφε
οι γριές έχουν πάψει να εξομολογούνται στους νέους
κατορθώματα κι ομορφιές τους
Έχουν μάθει να βολτάρουν σε κακόφημα στέκια
να μην ακούνε πια μελωδικά πρελούδια στο πιάνο
να προτιμούνε τον αχό, τη χλαλοή της πόλης

Ακόμα και το πάλλευκο φεγγάρι, σύντροφε
αποζητά την αχλύ των αποδιωγμένων συννέφων
Ακόμα κι οι Ποιητές, σύντροφε
έχουν μάθει να πενθούν αντί να τραγουδούν τη ζωή
Κι οι άνθρωποι σύντροφε
δεν σφίγγουν πια τα χέρια
παρά μόνο για να χτυπήσει η μπουνιά τους τον άλλο
Δεν μιλάνε πια σύντροφε
παρά μόνο για παράπονα και όξος

Σύντροφε μου,
οι τυφλοί σε αυτόν τον κόσμο είναι αυτοί
που μπορούν να κοιτάνε το Θεό ανενόχλητοι
Που μπορούν με τα ραβδιά τους να καμακώνουν όποιο θεριό
Τους κλέβει απ’το δίσκο το χρυσό τους νόμισμα

Κάποτε σύντροφε
όλοι βαστούσαμε στο χέρι ένα κομμάτι Ρωμιοσύνης
Όλοι ζητούσαμε ένα κομμάτι ουρανό
τώρα ολόκληρο το σύμπαν δεν μας φτάνει
Τώρα ξενόφερτες αγαπημένες συνταγές
σβήνουν στο κάμωμα του χρόνου απ’τον αέρα
το άρωμα του σπιτικού ψωμιού
της ρίγανης από τη σούβλα των Ελλήνων

Κι ο νέος Έλλην καθώς το ‘λεγες σύντροφε
στέκεται πια στο αρχαίο θέατρο της γης
-έτσι κατάντησε ο κόσμος μας, σύντροφε-
και αδαής βγάζει κραυγές για να ακούσει τον απόηχο
σε στάδια μεγάλα, φεστιβάλ κινηματογράφων
φιέστες πουλημένων ψυχών

Σύντροφε,
δεν υπάρχει πια μεγαλομάνα
Δεν υπάρχει πια η μικροκόρη
Κι ό,τι απόμεινε από τούτο το νησί
είναι το μπλε της θάλασσας
ακόμα
Για λίγο ακόμα δηλαδής

Τα κόκκινα λάβαρα κι οι πράσινες σημαίες , σύντροφε
δεν ανεμίζουν παρά μόνο για κομματικές σκοπιμότητες
Αιδώς που είναι , σύντροφε
οι μάνες δεν βυζαίνουν πια τα βρέφη τους
λες και δεν είναι σώμα απ΄το σώμα τους
ακόμα και το γάλα έχει χάσει την αγνότητά του
ακόμα κι οι ψυχές έχουν χάσει την παρθενιά τους

Δεν υπάρχουν πια λόγια από δάκρυα σύντροφε
Κανένας Επιτάφιος καινούριος ή παλιός
μονάχα ο δικός σου έχει χρώμα
Το χρώμα που περσότερο αγάπησες σύντροφε
και ξέρεις γιατί;
Γιατί ήταν κάθε σου στίχος κεντημένος από αιμάτινες λεξούλες
απ’το σκίσιμο της φλέβας, των ονείρων την αγάπη

Στέρξε σύντροφε
να μπορέσουμε στην εξορία
να βρεθούμε πάλι λεύτεροι
να αγαπηθούμε απ’αρχής
Να συντροφεύσουμε τη βεβαιότητα για το ανέβασμα του Ήλιου
Σύντροφε.. Τώρα που έχω μάθει να μιλώ με τις σιωπές σου
Να αφουγκράζομαι τα άστρα που βλαστήσαν με’σε γένια
«Άφησε με να’ρθω μαζί σου»
Κι ίσως μια μέρα μου το πεις ότι μ’αγάπησες
που είμαι αυτό κι όχι το άλλο...
Που είμαι ακόμα μες στους στίχους σου παιδί.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 13 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

poetryf

Μοιάζω μ'εσένα 28-01-2009 @ 05:22	"Ημερολόγια εξορίας" "Η σονάτα του σεληνόφωτος" "Τα ραβδιά των τυφλών" "Ρωμιοσύνη" "Επιτάφιος" "Αρχαίο Θέατρο" "Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο"........... Λίγα μόνο από τα έργα που ζωντάνεψαν την περασμένη Δευτέρα στο "Στάδιο Ελευθερία" της Λευκωσίας. Αφιέρωμα στο Γ.Ρίτσο για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Απαγγελίες Γρηγόρη Βαλτινου. Ερμηνείες Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γλυκερίας, Μαρίας Φαραντούρη. Κι ένα λεπτό σιγής... ένδειξη σεβασμού απο'μας προς Αυτόν...
CHЯISTOS P 28-01-2009 @ 05:25	Μ' έκανες να αισθανθώ αυτό που μου αξίζει : Πιό μικρός....
rock sugar 28-01-2009 @ 06:52	θα συμφωνήσω με Χρήστο... πιο μικρή.. αλλά πιο τυχερή που είσαι ΕΣΥ. Άφησέ με να έρθω μαζί σου... Να συνεχίσω τα ταξίδια μου.. Να γιάνω την ψυχή μου... Άφησέ με...
Iππότης 28-01-2009 @ 07:42	''Η σονάτα του σεληνόφωτος''!Τι όμορφο ποίημα...Γραφεις πολυ όμορφα Αθανασία... ''Άφησέ με να έρθω μαζί σου''! ::hug.:: ::love.::
Ηώς 28-01-2009 @ 08:55	Κι ο νέος Έλλην καθώς το ‘λεγες σύντροφε στέκεται πια στο αρχαίο θέατρο της γης -έτσι κατάντησε ο κόσμος μας, σύντροφε- και αδαής βγάζει κραυγές για να ακούσει τον απόηχο σε στάδια μεγάλα, φεστιβάλ κινηματογράφων φιέστες πουλημένων ψυχών ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΟΥ.............Η ΜΟΝΗ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΟΜΕΙΝΕ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠ'ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ!
justawoman 28-01-2009 @ 10:11	http://www.youtube.com/watch?v=9EcZH_9bZYE http://www.youtube.com/watch?v=PNpw7gqogj0&feature=related παρέα για την προσευχή σου μικρή μου ::love.::
iraklisv 28-01-2009 @ 10:42	Άξια!
MASTER 28-01-2009 @ 11:48	Μπράβο Αθανασία
dodoka 28-01-2009 @ 12:27	δεν χρειαζονται λόγια γι αυτόν τον ύμνο που έγραψες Αθανασία μου
nirbana 28-01-2009 @ 12:50	Άφησε με να’ρθω μαζί σου» Κι ίσως μια μέρα μου το πεις ότι μ’αγάπησες που είμαι αυτό κι όχι το άλλο... Που είμαι ακόμα μες στους στίχους σου παιδί θαύμαααααα ::hug.::
Γιάννης Χρυσέλης 28-01-2009 @ 14:20	::wink.:: ::yes.::
ekptwtos 28-01-2009 @ 15:06	::yes.:: mpravo!
kasabet 29-01-2009 @ 02:08	Δεν έχω λόγια. Ότι καλύτερο έχω διαβάσει τελευταία. Υπέροχη Μπράβο!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο