| |
| | Των Αστεριών τα Μονοπάτια |  | | |
[I][B][align=center]Των αστεριών τα μονοπάτια αντικρίζω
όταν στα Μάτια σου κοιτάζω Ουρανέ
και δύναμη μου δίνεις να ελπίζω
πως όλα θε' ν' αλλάξουν κάποτε...
Οι μέρες σκοτεινές ξανά δε θα 'ναι
κι οι εφιάλτες μόνο παρελθόν,
στα πέλαγα, καράβι, θ' αρμενίζεις
μακριά απ' τις κατάρες των καιρών...
Ο κόσμος δε θα μοιάζει άλλο ξένος,
παραμυθένια κάθε Σου στιγμή,
ο Λόγος σου πυξίδα στις ερήμους,
ο Δρόμος θέλει Θάρρος και Πυγμή...
Στο βλέμμα μου φυλάω τη Μορφή σου,
στα στήθια μου Αγάπη δυνατή,
ποτέ μου δε θ' αφήσω να Σε πάρουν
του Χρόνου οι Εφιάλτες, οι φρικτοί...
Το δρόμο Σου κι εγώ θ' ακολουθήσω,
προστάτιδα του Ονείρου που ζητάς,
το Χέρι σου σφιχτά θα στο κρατήσω,
Μαζί να φτάσουμε εκεί που λαχταράς...
[/align][/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Της μοναξιάς μου το χρώμα το βλέπεις; Είναι κρυμμένο στα μάτια μου, κοίτα καλά και πες μου... | | | |
|
ekptwtos
28-01-2009 @ 15:33 | Μαζί να φτάσουμε εκεί που λαχταράς...
::up.:: ::yes.:: | | iraklisv
28-01-2009 @ 15:52 | ::smile.:: | | Νεφελοβάτης
28-01-2009 @ 16:05 | Στων αστεριών τα μονοπάτια, εκεί που ο κόσμος οικείος θα φαίνεται, όταν όλα θα αλλάξουν. Όταν θα υπάρχουνε ευχές που θα σεργιανίζουν στους δρόμους, κι όχι άδικες κατάρες..
Εκεί που οι άνθρωποι, στα μάτια θα κοιτάζονται και θα χαμογελούν απ’ την καρδιά.
Εκεί που η αγάπη φωτοστέφανα θα φτιάχνει που θα φωτίζουν τα σοκάκια του χρόνου.
Εκεί που ο χρόνος φίλος θα είναι και όχι ένας ακάλεστος ξένος.
Εκεί που οι άγγελοι θα κοιτάνε τους ανθρώπους και θα τους νιώθουν ίσους, κι όχι προστατευόμενους.
Εκεί που η μαγεία θα ‘ναι η ίδια η ζωή, και όχι μια ανέλπιδη φαντασία.
Εκεί που θα ανθίζει ότι αξίζει, στα γόνιμα του ονείρου τα νερά.
Εκεί που ο άνθρωπος θα είναι ένα με τον εαυτό του, και κομμάτι του κόσμου του, κι όχι αταίριαστος κυρίαρχος, χαμένος στα ξένα που να κατακτήσει πρέπει..
Εκεί που θα μιλάνε με φρίκη, μέσα σε πανώριες αίθουσες, για τα όργανα των βασανιστηρίων των παλιών, σαν τις τηλεοράσεις, τις πολυκατοικίες, τις λεωφόρους….
Εκεί που οι Πήγασοι ελεύθεροι θα πετάνε, μαζί με κομμάτια από όνειρα παλιά μα και καινούργια, που ούτε να τα φανταστούμε δεν μπορούμε εμείς οι φυλακισμένοι…
Εκεί που τα φεγγάρια παρέα στον ήλιο θα κρατούν, και το στερέωμα ξανά ο Κόσμος, το Κόσμημα που ‘λέγαν οι αρχαίοι ποιητές θα είναι…
Εκεί θάλασσά μου, εκεί θα σε βρω…
Εκεί που σκοτάδια δεν σκιάζουν των ονείρων τη θωριά..
Εκείνο το εκεί, που μέσα μας υπάρχει..
Εκείνο που στο εδώ να φέρουμε η ψυχή μας λαχταρά..
Καλό ξημέρωμα Θάλασσά μου.. Και καλά μας ταξίδια στων αστεριών τα μονοπάτια..
| | Celestia
28-01-2009 @ 16:12 | Υπεροχο! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | heardline
28-01-2009 @ 22:11 | Πάρα πολύ καλό Μαρία και ελπιδοφόρο, Καλημέρα !!!!!!!!!!!! | | idroxoos
28-01-2009 @ 22:20 | Το δρόμο Σου κι εγώ θ' ακολουθήσω,
προστάτιδα του Ονείρου που ζητάς,
το Χέρι σου σφιχτά θα στο κρατήσω,
Μαζί να φτάσουμε εκεί που λαχταράς...
::wink.:: ::up.:: | | frozenangel
28-01-2009 @ 23:46 | ΥΠΕΡΟΧΟ !!!!!! | | swordfish
29-01-2009 @ 00:16 | ΄Ομορφο δρόμο διάλεξες Μαρία!!!! ::yes.:: ::up.:: ::up.:: | | elpidakwstopoulou
29-01-2009 @ 05:05 | υπέροχο Μαρία ..!!!!!!!!!πανέμορφο !!!!! ::up.:: ::up.:: ::theos.:: | | Helene52
29-01-2009 @ 10:07 | Υ π έ ρ ο χ ο !!!!!!!
Την καλησπέρα μου Μαρία ::theos.:: ::up.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
