| |
ΜΕ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΚΟΛΥΜΠΩ
ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΣΚΑΛΩΣΙΑΣ
ΘΟΛΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΤΕΝΙΖΟΥΝ
ΤΟ ΣΑΡΔΟΝΙΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟY
ΘΑΡΡΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ
ΠΟΥ ΜΑΓΕΙΡΕΨΑ ΤΗ ΓΑΤΑ.
Η ΝΥΧΤΑ ΞΕΣΠΑΕΙ ΣΕ ΑΝΑΦΙΛΗΤΑ
ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ
ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΚΟΥΝΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΓΟΦΟΥΣ ΤΗΣ,
ΓΕΡΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΤΥΧΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ
ΚΑΡΦΩΝΩ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
ΣΤΟΝ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΟΡΙΖΟΝΤΑ
ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΒΡΟΧΗΣ ΜΑΣΤΙΓΩΝΟΥΝ
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΠΕΛΩΡΙΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ
ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΕΔΩ
ΝΑ ΓΕΜΙΖΩ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΟΥ
ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ
ΟΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ
ΣΚΟΙΝΙ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΣΟΥ ΟΝΕΙΡΑ
ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΟΤΑΝ ΚΡΥΒΟΣΟΥΝ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ.
ΚΡΥΒΟΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΑΙΖΕΣ
ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΣΟΥ
ΣΤΑΜΑΤΗΜΟ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΠΑΛΙ
ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΟ ΚΑΡΝΑΓΙΟ,
ΗΞΕΡΑ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ
ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΝΤΑΝ ΕΣΕΝΑ,
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΥΧΑΡΠΑΣΤΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ
ΟΙ ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΤΩΝ ΛΕΩΦΟΡΕΙΩΝ
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ
ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΕΚΕΙ ΑΤΑΡΑΧΗ
ΝΑ ΚΛΑΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΛΑΣ ΓΟΕΡΑ
ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ
ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΦΥΣΗ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΕΚΔΙΚΗΘΕΙ
ΞΥΠΗΣΑ ΠΑΛΙ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ
ΤΟ ΘΡΟ'Ι'ΣΜΑ ΤΩΝ ΞΕΡΟΦΥΛΛΩΝ
ΣΤΙΣ ΠΑΡΥΦΕΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΕΙΩΜΟ
ΑΝΑΒΩ ΤΣΙΓΑΡΟ…. ΚΑΙΓΕΤΑΙ…………
ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΣΥ………………………………
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
