| |
η βουβή σκέψη κυλάει μέσα στο βαγόνι-
και γκρεμοτσακίζεται ανάμεσα σε σένα και μένα.
στέκεσαι δίπλα στο παράθυρο και κοιτάζεις έξω-
περιμένωντας κάποιον να σ'αναγνωρίσει-
κάποιον να σ'ακολουθήσει.
όλα τα όνειρα κάποτε αλλάζουν.
όλα τα χρώματα κάποτε ξεθωριάσουν.
όλοι οι άνθρωποι κάποτε,κάποιον είχαν αγαπήσει.
όλοι οι άνθρωποι κάποτε ένιωσαν την ντροπή.
ποιος περπάτησε ανάμεσα σε στεριά και θάλασσα-
κ' δεν λησμόνησε την αγάπη...
ποιος ξύπνησε μέρα κ' κοιμήθηκε νύκτα-
χωρίς να αγκαλιάσει το ψέμα...
κοιτάζεις απ'το παράθυρο ακόμη-
ανασαίνωντας όλο και πιο γρήγορα.
η ανάσα σου θολώνει το τζάμι-
κ' μια κραυγή τόσο δυνατή το σπάει.
τρέμεις ολόκληρη από θυμό-
τα μάτια σου άρχισαν να δακρύζουν.
τα ακροδάκτυλα σου γαντζώνονται στο χρόνο-
και τον πολεμάνε μέχρι οι δέικτες να παραδωθούν...
μετά απο ώρα γυρνάς , με κοιτάζεις-
μα δεν μου μιλάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
