| |
Στις πιο τρελές και απίστευτες μου σκέψεις
Που ξεπερνάνε κάθε φαντασία
Δεν θα μπορούσα να βρω τέτοιες λέξεις
Να περιγράψω τούτη αφασία
Σε είδα όπως γίνετε συνήθως
Τυχαία εντελώς αυτό το βράδυ
Και άρχισε να τρέμει το κορμί μου
Και να ζητά απεγνωσμένα χάδι
Χαμόγελο, ματιές και όλη η στάση
Συζήταγες για ενδιαφέρον θέμα (μάλλον)
Με κοίταξες κι εσύ σε κάποια φάση
Δεν άντεξα, χαμήλωσα το βλέμμα
Καθόμουνα καρφί απέναντι σου
Αλλάζοντας τα χρώματα, πνιγμένος
Ένιωθα μυρωδιά απ’ το κορμί σου
Και μέσα μου φυσούσε ένας αέρας
Σηκώθηκα. Πλησίασα εσένα
Χωρίς να ξέρω τι και πώς να κάνω
Με κοίταξες απόμακρα, χαμένα
Και κάτι μ’ έσπρωξε σε σένα πάνω
Σε μια στιγμή χωρίς να καταλάβω
Σε κράταγα σφιχτά στην αγκαλιά μου
Ακούγοντάς ταυτόχρονα τα «μπράβο»
Λυγίζω απ το πόνο στα «αυτά» μου
Έχει περάσει μάλλον κάποια ώρα
Συνέρχομαι κοιτώντας το ταβάνι
Το πάτωμα θυμάμαι, ώμος τώρα
Με βρίσκω ξαπλωμένο στο ντιβάνι
Δεν πρόλαβα εγώ να το χωνέψω
Σαν κάποιος να χαϊδεύει το κεφάλι
Βλέπω και δεν μπορώ να το πιστέψω
Μπροστά στα μάτια μου εσένα πάλι
Τι έγινε και πως δεν μ’ ενδιαφέρει
Και δεν θα ήθελα ποτέ να μάθω
Για τον καθένα λάμπει ένα αστέρι
Που σε καθοδηγεί στα όνειρα σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
