stixoi.info: Το τραγούδι του Τζίτζικα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το τραγούδι του Τζίτζικα

Θυμάμαι κάτι παράξενα κτίρια με ψηλά ταβάνια
Οι τοίχοι ζωντάνευαν τη νύχτα κι έπιαναν να ξετυλίγουν χίλιες δυο ιστορίες
Κάποτε πάλι σώπαιναν κι άκουγα μόνο τον ήχο του νερού
που έτρεχε βιαστικά από τις σωλήνες ...
Τότε σκεφτόμουν ένα ποτάμι ή μια θάλασσα
Κι ένιωθα πως τόσοι πέρασαν κι όλοι κάπου βιάστηκαν να πάνε
Τόσα πρόσωπα, τόσα ατέλειωτα ποιήματα… τίποτα δεν τελειώνει
Αυτή η πίστη με παρηγορεί σαν συλλογίζομαι τα μάτια σου
Κι είμαι πια βέβαιος πως δε μπόρεσε να σε εξαντλήσει ο κόσμος

Οι θερινές βραδιές θα περάσουν και φέτος
Τις βλέπω …φλογερές και διάφανες να συνθλίβουν το χρόνο
Συχνά ξεφεύγω βάναυσα απ’ τον ύπνο και τον καιρό
Βηματίζω ζαλισμένος κι απ’ το παράθυρο ακινητώ μια πολιτεία
έτσι με τα μάτια ανοικτά και τον κόσμο ακίνητο ονειρεύομαι τα βράδια
άλλα όνειρα δεν έχω …

Είναι όμως και κάποιες αναμνήσεις που κόλλησαν συμβιωτικά απάνω μου
Κι έκτοτε θρεύονται απο μένα σαν τσιμπούρια.
Τις πλήρωσα με το αίμα μου και θεριεύουν όσο εγώ λιγοστεύω
Ίσως αν τις ομολογήσω ο δαίμονας να φύγει τρέχοντας σπάζοντας τον καθρέφτη...
μα δεν τολμώ να λευτερώσω τον άνθρωπο...
όσο κι αν το ποθώ σαν απομένω άυπνος στην μέση μιας ευτυχίας
δεν το τολμώ...και λιγοστεύω

Νιώθω πολλές φορές πριν απ’ το τέλος ενός ταξιδιού
Πως η σωστή λέξη περιμένει ως θρόισμα στα φύλλα της ψυχή
Κι αξίζει πιο πολύ από χίλιες πράξεις
Γιατί ο άνθρωπος έχει ανάγκη να ακούσει τον πόνο ή την αγάπη πριν τα εννοήσει
Σαν το τραγούδι του τζίτζικα που παιδάκι με κράταγε άυπνο
Και μου έμαθε να αφουγκράζομαι με δέος το μυστήριο της ζωής
Μια ευτυχία αποτυπώθηκε στη μνήμη μου τα βράδια εκείνα
κι η λέξη αγάπη πρωτοεμφανίστηκε με τη γλυκιά μορφή της μάνας

Τίποτα δε τελειώνει! Τόσα χρόνια κοιτάζω τα αστέρια…
Κι όμως απόψε που τα τζιτζίκια ξεκίνησαν πάλι,
συλλογιέμαι ένα αστέρι που τρεμόπαιξε μπρος στα μάτια μου
κι έπειτα έσβησε, να ζει ακόμη;
Να υπάρχουν άραγε οι δυο νέοι
που έσμιξαν τα τρεμάμενα τους χείλη στην γητειά του;
Τα τζιτζίκια σταμάτησαν πια και τα αστέρια χαμηλώνουν τα φώτα.
Υπάρχει ένα λιμανάκι που με περιμένει τέτοιες βραδιές
Μου δείχνει πώς να δέχομαι την απεραντοσύνη του κόσμου…


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Dionysos

elpidakwstopoulou 01-02-2009 @ 22:03	Τα τζιτζίκια σταμάτησαν πια και τα αστέρια χαμηλώνουν τα φώτα. Υπάρχει ένα λιμανάκι που με περιμένει τέτοιες βραδιές Μου δείχνει πώς να δέχομαι την απεραντοσύνη του κόσμου… το λιμανάκι που γαληνεύεις τα βράδια της μοναξιάς ...είναι κάτι ... πολύ όμορφη κατάθεση ...!!! ::up.:: ::yes.::
swell52 02-02-2009 @ 01:16	Είναι όμως και κάποιες αναμνήσεις που κόλλησαν συμβιωτικά απάνω μου Κι έκτοτε θρεύονται απο μένα σαν τσιμπούρια. Τις πλήρωσα με το αίμα μου και θεριεύουν όσο εγώ λιγοστεύω Ίσως αν τις ομολογήσω ο δαίμονας να φύγει τρέχοντας σπάζοντας τον καθρέφτη... ::up.:: ::up.::
swordfish 02-02-2009 @ 01:48	Πολύ όμορφο!!! ::yes.:: ::up.::
... άρα υπάρχω 02-02-2009 @ 09:10	...Βηματίζω ζαλισμένος κι απ’ το παράθυρο ακινητώ μια πολιτεία... ....Νιώθω πολλές φορές....Πως η σωστή λέξη περιμένει ως θρόισμα .... ...Σαν το τραγούδι του τζίτζικα που παιδάκι με κράταγε άυπνο Και μου έμαθε να αφουγκράζομαι με δέος το μυστήριο της ζωής.... Πολύ καλοί οι στίχοι σου Διόνυσε... καλό λιμάνι...!!
ekptwtos 02-02-2009 @ 10:44	TELEIO!TELEIO!TELEIO!
iraklisv 02-02-2009 @ 10:47	::smile.:: ::up.::
Γιάννης Χρυσέλης 02-02-2009 @ 11:28	::wink.:: ::yes.::
Διόνυσος 08-02-2009 @ 07:31	evxaristw poly gia ta sxolia sas! ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο