| |
μουσόφιλος
12-11-2017 @ 00:24 | Τάκης Μουσαφίρης: Ταξιδεύει πολύ. Χώνεται μέσα στις ατέλειωτες γραμμές των βιβλίων και πάει παντού. Πότε σε θάλασσες και πότε σε στεριές. Βρίσκει μικρόψυχους ανθρώπους. Βρίσκει όμορφους ανθρώπους. Καρδιές μεγάλες και πονετικές ανασηκώνονται, για να επισκιάσουν καρδιές στενές και σκληρές. Είναι γεμάτος εκρήξεις. Μα όλες γίνονται μέσα του. Τις συγκρατεί, για να μπορεί να συγκροτεί ύστερα τη σκέψη του και να φτιάχνει απίστευτα τραγούδια. Πεθαίνει ο καλύτερος του φίλος, Πάνος Γεραμάνης. Η φόρτισή του μεγάλη. Μετά από χρόνια θυμάται εκείνη τη φράση του Δημήτρη Παπάζογλου. Μια παραγγελιά για ένα άσμα μεγάλο γίνεται πραγματικότητα. Απόψε λείπει ο χορευτής. Το γράφει για εκείνον. Πάνω στη στιβαρότητα του ζεϊμπέκικου ρυθμού σκαλίζει με χρυσά γράμματα όλο τον πόνο της απουσίας και όλη την τρυφερότητα για τον αγαπημένο του φίλο.
Ο Μουσαφίρης είναι από τους πιο καθαρούς και τίμιους ανθρώπους της ελληνικής μουσικής οικογένειας. Οι καταφάσεις του είναι ξάστερες και οι αρνήσεις του μη αναστρέψιμες. Είναι ο δημιουργός του σαλονιού που κάθεται όμως στο λιμάνι. Η απήχηση των τραγουδιών του στον κόσμο ήταν, είναι και θα είναι πάντα πολύ μεγάλη. Πότε όμως δεν έκανε φιγούρες μπροστά από το έργο του. Στάθηκε πίσω από αυτό και όσες φορές βγήκε στο φως, ένα χέρι τον είχε τραβήξει. Δεν είχε ποτέ θέση στο μισθοφορικό στράτευμα της κατευθυνόμενης μουσικής βιομηχανίας που στόχο έχει το κέρδος. Η δημιουργία για εκείνον είναι τρόπος ζωής. Μπήκε κάπως προκλητικά και παραπλανητικά στο χώρο μιλώντας για σουξέ. Η εμπορική επιτυχία τον βρήκε γρήγορα ρίχνοντας στάχτη στην πραγματική καλλιτεχνική του αξία. Ο χρόνος μας έδειξε την πραγματική του υπόσταση. Νομίσαμε πως ήταν μουσαφίρης. Πέρασε καιρός, μέχρι να καταλάβουμε πως οι επισκέπτες κάποτε φεύγουν. Εκείνος μένει, χρόνια τώρα. Όχι, ένοικος. Ιδιοκτήτης. Το μερίδιό του είναι μέσα στην καρδιά μας. Αμετακίνητο και αδιαμφισβήτητα δικό του [πηγή: http://www.flowmagazine.gr] | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
