Χιόνια παντού ,φαινόταν άσπρη μέρα
[B]κείνο το πρωινό στις τέσσερις Φλεβάρη [/B]
ήλιος δεν είχε βγει κι από βραδύς ούτε φεγγάρι
άσπρη ο κόσμος ζωγραφιά μα γύρω σκοτάδι παγωνιά
Ο χάρος πέταγε ψηλά και με κρυφή λαχτάρα
Σκόρπισε ο άδικος χαμού κατάρα.
Στα ουράνια ανεβαίνει
πόνου κραυγή βγαλμένη μέσα απ΄ τη ψυχή μου
[B]Μάνα μου κι αν ΕΦΥΓΕΣ
Δυνατά σου το φωνάζω και σου λέω
σε λατρεύω σ΄ αγαπώ και κλαίω
Θα ζεις Μανούλα μου βαθιά μεσ’ την καρδιά μου
θα σε έχω όσο ζω για πάντα συντροφιά
στα πιο γλυκά, τα πιο γλυκά τα όνειρά μου.[/B]
Χιόνια παντού ,φαινόταν άσπρη μέρα
[B]κείνη την άχαρη τη μέρα στίς 4 Φλεβάρη [/B]
μεσημέρι κι ο ήλιος δειλά-δειλά προβάλει
άσπρο τοπίο ζωγραφιά μα μέρα μαύρη ξεπροβάλλει
γύρω σκοτάδι παγωνιά μαύρη μαυρίλα Μάνα μου
πλακώνει την δόλια την καρδιά μου .. ...
Θα ζεις Μανούλα μου βαθιά μεσ’ την καρδιά μου
θα σε έχω όσο ζω για πάντα συντροφιά
στα πιο γλυκά, τα πιο γλυκά τα όνειρά μου
Να ζήσεις ..... να τη θυμάσαι .... ::yes.::
Σαν δημιουργία .... ΥΠΕΡΟΧΗ ::theos.:: ::up.::
Την καλημέρα μου
