| |
Φίλοι
Είναι οι φίλοι σαν τα βότσαλα λευκοί
Πάνω στην άμμο της εφήμερης αγάπης
Σκύβεις και παίρνεις αυτό που εκτιμάς
Κι εκεί που όλα σου φαίνονται εντάξει
Η σκιά της ψυχής που όλο αλλάζει
Ρίχνει το βάρος της και κάπως πονάς
Νιώθεις το κέντρισμα κι αλλάζεις τροχιά
Οι επαφές τρεμοπαίζουν σαν φώτα
Και όπου τις βλέπεις, σιγά προχωράς
Με ένα αίνιγμα στης κορφής σου τη ρότα
και όσο ψάχνεις να βρεις πως θα πας
Πίσω σου ακούς, άλλη να κλείνει, μια πόρτα
Λογαριασμοί και οι υποθέσεις πολλές
Τόσα ακριβά που έχεις πει και θυμάσαι
Αχ τόσες νύχτες που είχες βραχεί
Μέσα σε πέλαγα που τώρα φοβάσαι
Τόσο φτενή , πλανημένη κι οικτρή
Ήταν η πίστη σου και τώρα λυπάσαι
Τώρα κομμάτια η ζωή ταιριαστά
Πάνω στην έκταση του ορθώς παραλόγου
Και δεν σε νοιάζει αν τέμνονται πια
Απ’ τις τομές τους σπιθίζει η φωτιά
Που σε γυρίζει σε μιαν άλλη φορά
Αυτή που έχασες εν είδη επιλόγου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
