| |
Έναν καθρέφτη ρώτησα
για να μου δείξει δρόμους
άβουλο είδωλο τους ώμους
κούνησε κι απόρησα
Σηκώθηκε διστακτικά
πλάι μου η σκιά μου
το πόδι πιάνει μυστικά
η γκρίζα αναποδιά μου
Διαλέγει τις διαδρομές
μ’ αυτόματο πιλότο
στου χρόνου μου το εκκρεμές
μαστίγιο και καρότο
Σε σταυροδρόμια στέκομαι
μέρες σφυρίζουν , βλήματα
και τη σκιά μου ανέχομαι
να μου μετρά τα βήματα
Να της ξεφύγω προσπαθώ
ωστόσο ξέρω , σκιαμαχώ
τρέχω , μα την κοιτάζω
στο γκρίζο της λουφάζω
Της τρέλας είδε μια νυχτιά
στο βλέμμα μου τις λάμες
στις κρύες τις παλάμες
φωσφόριζαν σκοινιά
Στάσου , ακούω μια φωνή
πρέπει να το πιστέψεις
τ’ ανάποδα ν’ αντέξεις
και των λαθών την εμμονή
Του κόσμου οι μοιραίοι
σκότωσαν τη σκιά τους
σε στείρα αποκοτιά τους
Θεοί και Ντόριαν Γκρέη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
