| |
Περπατώ σ' ένα δρόμο με μεγάλες βιτρίνες
Με αμάξια και κόρνες, είναι 9 το πρωί
Ο αέρας σφυρίζει και ο κόσμος γυρίζει
Με τα χέρια στις τσέπες και με κρύο βαρύ
Μαγαζιά δίπλα-δίπλα, που και που μια ταβέρνα
Και πιο κει μια λατέρνα παίζει και με γυρνά
Πίσω στα περασμένα, μα ποτέ ξεχασμένα
Στην καρδιά χαραγμένα, στην ψυχή μου βαθιά
Μια ατμόσφαιρα νέον, σα σκηνή από ταινία
Μια φωτογραφία μιας παλιάς εποχής
ʼνθρωποι έρχονται-πάνε, κι η ζωή σε μια πόζα
Κι όλα αυτά τα σκεπάζουν σταγόνες βροχής
Μοναξιά και ρουτίνα, κουβεντούλες και γέλια
Κι ένας ήλιος ξενύχτης που δε λέει να φανεί
Ο κουρέας τραγουδάει και ο φούρναρης δίπλα
Κάνει πρίμο σεγόντο με μια μπάσα φωνή
Περπατώ σ' ένα δρόμο που με βγάζει σε κείνες
Τις γλυκές αναμνήσεις μιας ζωής που περνά
Σαν καρέ στην οθόνη, σαν τους τίτλους του τέλους
σ' ένα ασπρόμαυρο έργο θερινού σινεμά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
