| |
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Νικολάκης είναι ένα μικρό γλυκό παιδάκι. Δεκατεσσάρων μηνών. Το σπίτι του είναι μακριά από την Αθήνα. Στην Κομοτηνή. Εκεί ζει μαζί με τους γονείς του. Δύο νέα παιδιά που διαβάζουν και καπνίζουν πολύ. Παρότι τον ενοχλεί πολύ η μυρωδιά των τσιγάρων και συχνά δυσκολεύεται να αναπνεύσει, επειδή η αναπνοή τους μυρίζει έντονα καπνό, ο Νικολάκης τους αγαπάει. Είναι οι γονείς του και τους λατρεύει. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να επιλέξει τους γονείς του.
Ο Νικολάκης έφτασε στην Αθήνα. Για να τον δούνε ειδικοί γιατροί και να τον χειρουργήσουνε. Έφυγε από μία μικρή και όμορφη πόλη και έφτασε σε μία μεγάλη άχαρη πόλη με πολλούς κατοίκους και έντονα μολυσμένη ατμόσφαιρα. Επειδή είναι μικρό παιδί δεν ξέρει ακόμα να περπατάει παρά όταν τον κρατάνε από τα χεράκια του οι γονείς του. Ο Νικολάκης έχει μία σπάνια αρρώστια .Μία καρδιοπάθεια που του απαγορεύει να περπατά πολύ και ειδικά να κουράζεται. Όποτε ξεχνιέται στην τρεχάλα ,μέσα στο σπίτι, τα χεράκια του γίνονται μπλε και η αναπνοή του κόβεται απότομα. Έτσι οι γονείς του τον κρατάνε μέσα στο σπίτι και δεν τολμάνε να τον βγάλουνε βόλτα μήπως κρυώσει ή κολλήσει καμία ασθένεια. Το παιδάκι δεν ξέρει και δεν καταλαβαίνει ποιο είναι το πρόβλημά υγείας του αλλά ξέρει ότι ό τι κάνουν οι γονείς του το κάνουν για το καλό του.
Κάθε μέρα ο Νικολάκης βάζει ψωμάκι στο περβάζι της κουζίνας. Το θρυμματίζει με τα λεπτά δακτυλάκια του γεμίζοντας το τραπεζομάντιλο αλλά και το πάτωμα με ψίχουλα. Ο παπούκας τον κρατάει αγκαλιά και τον βοηθάει να κόψει το ψωμάκι σε μικρά κομματάκια .Του το εξήγησε ότι τα περιστέρια δεν μπορούν να φάνε μεγάλα κομμάτια όπως και ο Νικολάκης δεν μπορεί να φάει, ακόμα ,μεγάλα κομμάτια. Η μανούλα του ,η καλή, του τα περνάει από μπλέντερ και τα ανακατώνει με ρυζάλευρο με γεύση βανίλιας .ο Νικολάκης ταΐζει κάθε ημέρα τα περιστέρια. Έρχονται πολλά ,στο παράθυρο της κουζίνας ,αλλά αυτή που του έχει κλέψει την καρδιά είναι η λευκή η περιστέρα. Μία πανέμορφη και κοκέτα περιστέρα, λεβεντιά καμαρωτή που όποτε έρχεται αγγίζει με το ράμφος της το τζάμι. Σαν να τον χαιρετάει και η καρδούλα του Νικόλα γεμίζει χαρά. Κάθε πρωί ζητάει από τον παπούκα να τον πάει στο παράθυρο για να τα ταΐσει.
Σήμερα τα περιστέρια μαζεύτηκαν στο παράθυρο. Περιμένανε το παιδάκι με τα λεπτά χεράκια και την χρυσή καρδιά. Ο Νικολάκης σήμερα απουσιάζει επειδή είναι στο νοσοκομείο. .Τον προετοιμάζουν για το χειρουργείο. Δεν μπορεί να τα κοιτάξει και ούτε να τους ετοιμάσει τα ψίχουλα. Θα το κάνω εγώ στην θέση του. Η λευκή η περιστέρα δεν μου έδωσε καμία σημασία και απαξίωσε το ψωμάκι που γενναιόδωρα έβαλα στο περβάζι της κουζίνας. Την καταλαβαίνω. Και εμένα μου λείπει ο Νικόλας αλλά κάνω υπομονή. Πρέπει να κάνω υπομονή και να είμαι αισιόδοξη Ο Νικόλας μας θα χειρουργηθεί και θα γίνει καλά. Θα δώσει μία άτυπη μάχη. Και θα βγει νικητής. Θα χαρεί τα παιδικά του χρόνια .Θα τολμήσει να τρέξει και να περπατάει μόνος του .Όσο θέλει και όποτε θέλει. Θα ταΐσει μόνος του τα περιστέρια που αγαπάει τόσο πολύ .Θα ανοίξει τα φτερά του και θα πετάξει .Θα χαρεί τα παιχνίδια του όπως όλα τα παιδάκια του κόσμου. Θα ρίξει μπόι ,θα ψηλώσει και άφοβα θα χαράξει μία ελπιδοφόρα πορεία .Τα όνειρά του και τα δικά μας θα γίνουν πραγματικότητα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
