| |
ΤΟ ΚΟΜΜΑ …ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Μετά από μία συναρπαστική εμπειρία στην Ινδία προετοιμάστηκα για την επιστροφή. Στην μάνα πατρίδα. Αρχικά έφτασα στην Doha του Qatar. Το ταξίδι από το Νέο Δελχί κράτησε 4 ώρες ,ξεκίνησε ευχάριστα αλλά ….ήταν μέσα στο κλάμα. Των παιδιών. Το πλήρωμα είχε φροντίσει από νωρίς να τακτοποιήσει τις οικογένειες με τα παιδιά στην πρώτες σειρές καθισμάτων .Εκεί υπήρχε μεγαλύτερος χώρος από τα στενά περάσματα που είχαμε εμείς οι υπόλοιποι. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η φροντίδα και η έμπρακτη βοήθεια στις μητέρες με τα μωράκια τους. Τοποθέτησαν ειδικά μεγάλα κουτιά που εκτελούσαν χρέη πορτμπεμπέ. Η ελπίδα, όλων των επιβατών και του πληρώματος, ήταν η σύνεση και η συμμόρφωση των μωρών. Ότι θα κοιμηθούν.
Εκεί την πατήσαμε. Η σοπράνο, η prima voce ,ένα ζουζουνάκι 7κιλών ,μελαμψό και με κατσαρά μαλάκια δεν ΄έλεγε με τίποτα να συμμορφωθεί. Βρέ καλή μου βρέ χρυσή μου τίποτα η μικρή .Η μητέρα της έκανε βόλτα στους διαδρόμους αλλά η μικρούλα εκεί. Φώναζε και ήθελε παιχνίδια. Ανένδοτη η επαναστάτρια, και μαζί της κάνανε κόμμα και άλλα τέσσερα παιδάκια διάφορων ηλικιών και οικογενειών. Δεν τα έβλεπα αλλά δεν έχασα κλάμα και διαμαρτυρία τους. Τ ο ωραίο ήταν ότι τα άλλα παιδιά δεν ήταν ίδιας εθνικότητας με το πρώτο. Ένωσαν τις φωνές τους δύο ηπείρους. Αφρική και Ασία με μία αξιοζήλευτη αλληλεγγύη. Λατρεύω τα παιδιά αλλά τα νεύρα μου είχανε γίνει κουρέλι. Στο υποσυνείδητο μου καλούσα επειγόντως τον Ηρώδη να επιτελέσει λυτρωτικό ,για τα αυτιά μου, έργο.
Φτάνοντας στο προορισμό μας σκορπήσαμε όλοι οι επιβάτες στο χώρο του αεροδρομίου. Μία υπάλληλος μας πληροφόρησε ότι όταν ξεπερνάς 5 ώρες αναμονή ανάμεσα στις πτήσεις η εταιρεία σου παρέχει δωρεάν γεύμα στην καφετέρια του αεροδρομίου. Πήγα και εγώ στο συσσίτιο . Εκεί ενέδωσα στον πειρασμό. Τόλμησα να δοκιμάσω το φαί. Άλλωστε όλα έλαμπαν από καθαριότητα και ένιωθα μία ασφάλεια που με είχε εγκαταλείψει στην Ινδία. Στο τραπέζι που έκατσα συνάντησα τις τέσσερεις οικογένειες με τα μωρά. Αναγνώρισα τις φωνές.Αυτά παίζανε ανέμελα και οι γονείς τους ξεκουράζονταν στα διάφορα τραπέζια. Τα παιδιά ήταν γλυκύτατα, όμορφα και ήρεμα. Εντυπωσιάστηκα όταν τα είδα τόσο μα τόσο χαρούμενα .Παίζανε όλα μαζί σε μία ειδικά διαμορφωμένη μεγάλη Παιδική Χαρά. Φωνούλες ,γέλια και γαλήνη. Ουδεμία σχέση με τους τυράννους της πτήσης μου. Υπάρχει παιδάκι στον κόσμου που να μην θέλει να κινηθεί ελεύθερα, να παίζει, να τρέχει και να χαίρεται την παιδική του ηλικία; Σκέφτηκα τι είχε αλλάξει;Που οφείλονταν η μεταμόρφωση τους σε αγγελούδια. Κατάλαβα ότι τα παιδιά τόσο στην Αφρική όσο και στην Ασία δεν ξέρουν ακόμα τι σημαίνει το πρέπει και το μη. Δεν μπορούν να υποκύψουν στους κανόνες καθωσπρεπισμού και συμπεριφοράς. Αδιαφορούν για τις απαγορεύσεις των μεγάλων. Πάνω στα καθίσματα, δεμένα κατά την διάρκεια της πτήσης ένιωσαν φυλακισμένα και για αυτό έκαναν επανάσταση με τον δικό τους τρόπο.
Η Qatar Airways 472 από την Doha στην Αθήνα είχε μόνο δύο μέλη του κόμματος. Η παιδική παρέα δεν είχε απαρτία. Ήταν τόσο κουρασμένα από το παιχνίδι που μόλις τα τοποθέτησαν στα καθίσματα τους αποκοιμήθηκαν. Το κόμμα είχε διαλυθεί ή περνούσε μία προσωρινή αναδιοργάνωση. Το καταστατικό έμεινε το ίδιο και ο ηγέτης άλλαξε. Άλλωστε έλειπε και η μικρή σοπράνο. Η prima voce.Άγνωστο το μέλλον του καινούργιου κόμματος και σε ποια Βουλή θα έμπαιναν τα μέλη του. Σίγουρο είναι ότι άν ζούσαν στην χώρα μας όπου υπάρχει η Βουλή των εφήβων ίσως θα είχανε μία άλλη πορεία.Στην Βουλή αυτοί οι νέοι άνθρωποι,οι μελλοντικοί βουλευτές ή επαναστατες, θα μπορούσαν άφοβα να εκφράσουν δημόσια τις θέσεις τους για τα προβλήματα του τόπου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
