| |
| | Ζάχαρη |  | | | Αφιερωμένο με όλη μου την αγάπη μιας και σου ανήκει ολότελα... ;) | | |
[I][B][align=center]Ζάχαρη
~~
Στό δρόμο μου ὅπως βάδιζα τούς τελευταίους μῆνες
μ’ ἀνθρώπους συναντήθηκα γεμάτους ἀπορίες
μέ ρώταγαν πώς πέρναγα κι ἄν ἔσβησαν οἱ αἰτίες
ὅπου μακριά μέ κράταγαν ἀπό τήν ἀγκαλιά σου
τούς ἔλεγα πώς πέθανα, πώς ἔφυγα ταξίδι
πιό πέρα κι ἀπ’ τό θάνατο, μακριά ἀπ’ τήν καρδιά σου
τούς ἔλεγα πώς ἔσβησα, πώς ξέχασα τό ὄνειρο
πῶς ἔφταιξα, πώς ἔφταιξαν τούς ἔλεγα, οἱ αἰτίες
μ’ αὐτοί δέ μέ πιστεύανε, μέ νόμιζαν σακάτη
πῶς τό μυαλό λωλάθηκε μετά τό χωρισμό
πῶς θά περάσει μου ἔλεγαν στό χρόνο, τό γινάτι
πῶς θά γιατρέψει τήν πληγή ἕνα ἄλλο θηλυκό
κι ἐγώ τούς ἀπαντοῦσα ἀγάπη μου, μέ γλύκα
τή γλώσσα μου τήν ἐπλενα μέ ζάχαρη χυμό
πασπάλιζα τά λόγιά μου μέ μέλι καί μέ πίκρα
μακριά της ἔλεγα ἄν θά ζεῖ, μακριά θά ζῶ κι ἐγώ
ὥσπου νά ἔρθει ἡ στιγμή ξανά ν’ ἀνταμωθοῦμε
γιά βέβαιο τό νόμιζα αὐτό τό σκηνικό
γιά τώρα, γιά τό αὔριο, στόν πιό γλυκό παράδεισο
νά σμίξουμε τό ἤθελα, ἀκόμα καί στό θάνατο
νά ἑνώσουμε τά θραύσματα πού σπάσαν ἀπ’ τούς δυο
ἡ ζάχαρή μου ἔλιωσε ἐπάνω στά γραπτά σου
κολλήσανε τά γράμματα καί γίναν φυλαχτό
μυρίζουνε οἱ λέξεις σου ἀκόμα τ’ ἄρωμά σου
μά πῶς νά γιατρευτεῖ ζωή μου αὐτό τό “σ’ ἀγαπώ”;
ἐγώ τί νά σού πῶ;
ὅποιον κι ἄν ρώτησα μου λέει εἶμαι τρελός
τρελά σ’ ἀγάπησα, τρελή ἡ ἀγάπη μας, τρελοί κι οἱ δυο
ἄρρωστος μῆνες, μακριά ἀπό τή φωνή σου
νεκρό, ἀκούνητο μωρό μακριά ἀπό τό χάδι
θλιμμένος τόσο πού σέ ἄφησα ἀπ’ τά χέρια μου
μετανιωμένος καί τρελά ἀπαρηγόρητος
μ’ ἕνα κερί γιά συντροφιά ἀπ’ τά δικά σου
ὥσπου κι ἡ φλόγα τοῦ κεριοῦ μ’ ἀποχαιρέτησε
μ’ ἕνα ἀντίο μέ χαιρέτησε γλυκά ἡ ζεστασιά της
πιό μόνος τώρα ἀπό ποτέ καί κουρασμένος ἐπιβάτης
μέσα στό τρένο μας πού χάλασε κι ἀποκαλούσαμε “ἔρωτα”
λοιπόν ἀγάπη μου γλυκιά, γιά πές μου τώρα
γιά καύσιμα ἔχουμε ἐμᾶς καί τήν ἀγάπη μας
λόγια καί κίνητρο, σιρόπια καί παλάτι
σκοπό νά ὑπάρχουμε μαζί, τί λές πῶς ἔχουμε;
πῶς τίποτα ποτέ σ’ αὐτό τόν κόσμο δέ θά ὑπάρξει
νά καταστρέψει τό παλάτι μας πού χτίσαμε
τό ζαχαρένιο παραμύθι νά χαλάσει
πῶς τίποτα ποτέ σ’ αὐτό τόν κόσμο δέ θά ὑπάρξει
ἄλλος κανείς νά καταστρέψει τούτη τήν ἀγάπη
μονάχα ἄν εἶναι μόνο ἐμεῖς, πού τήν ποτίσαμε μέ δάκρυ
καί τήν ἀνθίσαμε μέ στίχους νά ὁδεύει πρός τό ἄπειρο
..μά οὔτε καν μία τέτοια σκέψη δέ θά ὑπάρξει!
γιῶργος_κ[/align][/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
Helene52
08-02-2009 @ 11:32 | Αν θέλετε και οι δυο .... θα βρείτε τον τρόπο για να ξαναχτίσετε το παλάτι σας, πράγμα που σας το εύχομαι !!!!
Πάρα πολύ όμορφο
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | idroxoos
08-02-2009 @ 11:59 | ::wink.:: ::smile.:: ::yes.:: | | Άγγελος με δάκρυα
08-02-2009 @ 12:03 | Πολύ καλή γραφή..!!! ::love.:: | | Ηλιόλουστη
08-02-2009 @ 12:49 | Πράγματι είναι τόσο γλυκό ποιήμα... Τυχερή η κοπέλα που το έγραψες!!! Να ξέρεις ότι η πραγματική αγάπη δεν σταματά σε ένα χωρισμό... Υπάρχουν ακόμα οι στιγμές που έχετε ζήσει μαζί!! Και αυτές δεν ξεχνιούνται ποτέ και απο τους δυο Οπότε τίποτα δεν χάνεται..... ::smile.::
Συγχαρητήρια !! ::theos.:: ::yes.:: | | utterly sweet
08-02-2009 @ 13:14 | Θα΄μαι δίπλα σου στιγμές αδιάλυτες στο χρόνο
δεν σ'αφήνω όνειρό μου πάλι μόνο
κι όσο πιο πολλά ποτάμια από πάνω μας περάσουν
οι δικές μας οι καρδιές δεν θα ξεχάσουν....
Τυχερή η κοπέλα πολύ ::theos.:: | | ORLANDINA
08-02-2009 @ 15:45 | ::love.:: | | Mικρουλι
09-02-2009 @ 03:06 | ::yes.:: ::up.:: ::hug.:: | | Mικρουλι
28-02-2009 @ 01:41 | "πῶς τίποτα ποτέ σ’ αὐτό τόν κόσμο δέ θά ὑπάρξει
ἄλλος κανείς νά καταστρέψει τούτη τήν ἀγάπη
μονάχα ἄν εἶναι μόνο ἐμεῖς, πού τήν ποτίσαμε μέ δάκρυ
καί τήν ἀνθίσαμε μέ στίχους νά ὁδεύει πρός τό ἄπειρο
..μά οὔτε καν μία τέτοια σκέψη δέ θά ὑπάρξει!"
Τελικα τωρα ξερω γιατι το εγραψες αυτο!! Φανταστικο!!
::yes.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
