stixoi.info: πολητε

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

πολητε

Αγαπητοί... 'συνάδελφοι"Ευχαριστώ για τη θερμή υποδοχή

"ΠΟΛΗΤΕ"

Τα βήματά μου στο χωριό που από παιδί
με τα ξαδέρφια μου εκεί συχνά περνούσα
με φέραν χθες το μεσημέρι επειδή
με τόση αγάπη και λαχτάρα πεθυμούσα

Πήρα το δρόμο προχωρώντας μοναχός
μήπως και κάποιο χωρΙανό θα συναντήσω
γυρνώντας μέσα στο μυαλό μου συνεχώς
σαράντα χρόνια ακριβώς τη σκέψη πίσω

Θάνατος νέκρα στο σοκάκι το στενό
και σε μια βέργα ακουμπώντας σκουντουφλούσε
κάποια γριούλα κι όπως είδε να περνώ
το τι ζητούσα με απορία με ρωτούσε

Εδώ στους δρόμους στις αλάνες στις αυλές
όπου χαλούσαμε τον κόσμο απ' τα παιχνίδια
νέκρα σιγή το βράδυ τούτο όπου λες
στις γειτονιές του φεγγαριού πως είσαι ίδια.

Με πονεμένη και σφιγμένη την καρδιά
καθώς σκοτείνιαζε τριγύρω μου η πλάση
στο σπίτι βρέθηκα εκείνο όταν παιδιά
είχε τον κόσμο των ονείρων μας στεγάσει

Η χωματένια η σκεπή είχε γκρεμιστεί
κι εκεί στο σύθαμπο μου φάνηκε σαν να 'δα
που 'χε με χώμα το πεζούλι σκεπαστεί
όπου κοιμώμασταν τις νύχτες...στρωματσάδα

Εδώ που παίζαμε με τ' άλλα τα παιδιά
κι είχαν τον κόσμο οι φωνές μας ξεσηκώσει
έχουν τα βάτα και τα άγρια τα κλαδιά
στις αλιτάνες τα κλωνάρια τους απλώσει

Όμως τί βλέπω! κρεμασμένη στο καρφί
εκεί κοντά στην ξεραμένη ακακία
ένα τηλεφωνο με μια επιγραφή
ότι "ΠΟΛΗΤΕ Η ΠΑΡΟΥΣΑ Η ΟΙΚΗΑ"!

Άγνωστος στέκομαι στην πόρτα κι απορώ
καθώς κοντεύει στο μυαλό μου να νυχτώσει
θέλω να κλάψω μα στ' αλήθεια δε μπορώ
κι έχει το αίμα μες στις φλέβες μου παγώσει
......................................................................
Άγνωστε φίλε Άγγλε,Γάλλε, Γερμανέ
αυτό το σπίτι που μια μέρα θα αποκτήσεις
και που καινούριο θα το κάμεις μα το ναι
δεν θα το μάθεις πόσες κρύβει αναμνήσεις

Για κείνο μάρμαρα σ' αυτό τ' αρχοντικό
να μην του βάλεις και γρανίτες και στολίδια
καν' το όπως ήτανε σαν πρώτα φτωχικό
να μείνει όμορφο σαν παραμύθι ίδια.

Και θα΄ρθω τότε με λαχτάρα περισσή
ένα βραδάκι και τα μάτια μου θα κλείσω
κι όπως θα πίνουμε μαζί ένα κρασί
το όνειρο θέλω το παλιό να ξαναζήσω.

Μανόλης ο ...Κρής


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 9 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Άθη Λ. 09-02-2009 @ 07:50	εσύ αγάπη μου, όταν γεννήθηκες, με στίχους έκλαψες! ::up.::
daponte 09-02-2009 @ 07:49	σύντεκνε γειά και χαρά σου!
kasabet 09-02-2009 @ 07:54	::1255.:: ;Απαιχτος ! Όλα τα λεφτά
Αγνή 09-02-2009 @ 07:54	ένας κόμπος φίλε πολύ ωραίο!
the eye 09-02-2009 @ 08:20	::rock.::
tarifula 09-02-2009 @ 08:35	γνωστα τα συναισθηματα που γραφεις...αυτο το κομπο εχουμε ολοι..καλως ηρθες... ::yes.:: ::yes.::
justawoman 09-02-2009 @ 10:32	Έχεις ικανότητα στον έμμετρο λόγο και αφηγηματική άνεση Όμορφο ποίημα, μέσα στη θλίψη και τη νοσταλγία καλωσήρθες ::smile.::
CHЯISTOS P 10-02-2009 @ 00:00	Υπέροχος φίλε, μπράβο σου !
χωρικός 10-02-2009 @ 07:48	μιά για το ποδήλατο , μια για το σπίτι, κοίτα μή μας γράψεις τώρα για κανά αυτοκίνητο! καλό!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο