| |
Απαρνούμαι το χρυσό φόρεμα της αρετής
για να διαβώ την πύλη σου
αυτό που προστάτεψε τη σάρκα απ' τη σάρκα
και του μυαλού τους μαίανδρους
απ' το νερό της ηδονής και από τα δάκρυα.
Αυτά που μέσα μου έγιναν κρασί μεστόγευστο και κατακόκκινο
όμοιο με αίμα.
Με μια γουλιά του, φωτιά ξεσπάει
μια μέθη αλλιώτικη κι ουράνια.
Αίνιγμα Σφίγγας ο χορός μου
και γύρω σου πετράδια αστραφτερά απ' τα μαλλιά μου
και γύρω σου λουλούδια άγριου κήπου.
Τρεις Χάρες μ' οδηγούν σ' αυτή την πύλη
το σώμα όργανο ιερό, ερωτικό, γυμνή κιθάρα
σαν τις Σειρήνες με πλανεύει η φωνή σου.
Μα πριν να μεταμορφωθώ σε ωκεανού γοργόνα
γυμνή θα μείνω,
σαν σε κάδρο που οι μορφές του εναλλάσσονται σε ίδια κορνίζα.
Με μια βεντάλια θα καλύψω την ντροπή μου
κι ύστερα με αγγέλου φτερά την ιερή γύμνια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
