| |
Του έρωτα ψάχνω υφή
υπόσταση να δώσω
στα σκοτεινά , με την αφή
μορφές του ν’ ανταμώσω
Τραγούδι είναι της καρδιάς
στους ήχους μύρια χρώματα
ρυθμούς βαθιά στα σώματα
κρεσέντο της διπλής σκιάς
Μαγική είναι μια λέξη
λάβα υπόγεια που ρέει
μεσ’ τις σιωπές σαν τρέξει
διαγράφει παλιά χρέη
Πίνακας είναι χαραυγής
με σύννεφα όλο αίμα
καθένα κι ένα ψέμα
του πόνου μυστική κραυγή
Με χαμόγελα γεμίζει
τις κουρτίνες σε δωμάτια
και σεντόνια ανεμίζει
ιδρωμένα σε κρεβάτια
Νόμισμα είναι γυαλισμένο
ίσως κάλπικη η λίρα
ίσως της χαράς η μοίρα
δρόμο βρίσκει , χαραγμένο
Μα πιο πολύ του έρωτα
κρασί του πρέπει να ‘ναι
από σταφύλια κόκκινα
που δύο τα πατάνε
έχουν τα σώματα γυμνά
χορεύουνε στα σκοτεινά
ψυχές έχουν στο χέρι
και κοφτερό μαχαίρι
βλέμματα αλλάζουν διψασμένα
και τα χείλη για ποτήρια
σ’ άσπρο πάτο , ελιξίρια
κι όνειρα βλέπουν μεθυσμένα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
