| |
Βαβυλώνα κενή,
γύρνα τις πέτρες σου ξανά στο φως και γέλα!
Δώσε μου δύναμη ν' αντέξω τη στιγμή,
κάνε την καρδιά μου ήρεμη για να αντέξει..
Δώσε μου και λίγο από το φως σου!
Από αυτό το υπέροχο φως που μοιάζει με φεγγάρι..
Μίλα μου ξανά για σενα..
Τόσο καιρό σε ξέχασα..
Θα έχεις πολλά να μου πεις!
Βαβυλώνα κενή,
άλλαξε δρόμο!
Πήγαινε αλλού!
Έλα αν θες και στο δικό μου κόσμο..
Πάντα υπήρχες εκεί..
Μια πόλη άδεια,
γεμάτη ερείπια και πέτρες,
γεμάτη με χώμα και σκόνη στις άκρες σου,
γεμάτη με φυτά ξένα που ξαπλώνουν στις πλάτες σου..
Βαβυλώνα,
πάρε με μαζί σου κι αυτό τον χειμώνα..
Δώσε μου ξανά δύναμη να πετάξω,
ή άσε με στις πέτρες σου για λίγο να αράξω..
Να ηρεμήσω θέλω..
Να κοιτάω τον ουρανό όπως τον βλέπεις εσύ,
τ' αστέρια να μετράω ένα προς ένα,
στης ηρεμίας σου τη σάρκα να δωθώ,
να έχω σιωπή μόνο για μένα..
Βαβυλώνα κενή,
πές της απόψε πως μπορώ για λίγο να ηρεμήσω,
να ξεχάσω τη βροχή που με κρατάει πίσω,
να ξαποστάσω, να μη δω στο δρόμο μου μαχαίρια,
να δω τα μάτια της τα όμορφα που μοιάζουν με αστέρια.
Δώσε πνοή στο λόγο μου για λίγο Βαβυλώνα,
να συνεχίσω να μιλαώ όσο μπορώ,
λέξεις από το στόμα μου ν' αφήσω ξένες,
σαν τις μέρες που θα ρθουν..
Στο βήμα μου μιλώ και πάλι,
με μόνο ακροατή εσένα Βαβυλώνα!
Περίμενε μη φεύγεις!
Έχω ακόμα κάτι να σου πω..
Ξέρω σε κούρασα απόψε μ' εμένα,
όμως περίμενε μονάχα δυο λεπτά!
Μονάχα δύο!
Δεν σου ζητάω πολλά.
Άκου για λίγο τι λέω για μένα..
Και μετά φύγε..
Να τα πω θέλω μόνο να ηρεμίσω..
Θέλω τη σάρκα μου ξανά να αράξω,
τα όνειρα που μου δωσες να τρέξω να τα πιάσω,
το παρελθόν μου το κακό για λίγο να ξεχάσω,
το μέλλον μου όσο μπορώ, για λίγο να αλλάξω,
το παρόν μου δυνατά σ' εσένα να φωνάξω..
Στο έχω πει ξανά..
Στη καρδιά σου,
μια φλόγα αγάπης θέλω ν' ανάψω,
και μετά σα παιδί χτυπιμένο να κλάψω..
Βαβυλώνα,
μονάχα κάνε μου παρέα αυτό τον χειμώνα..
Σ' έχω ανάγκη..
Ακόμα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
