| |
Δεν αντέχω έτσι, δεν μπορώ
Και δεν θέλω έξω να κυκλοφορώ
Δεν υπάρχω τώρα κάπως και δεν ζω
Μόνο τρόμος το κορμί μου αγκαλιάζει
Με λυγίζει δεν μ’ αφήνει να σκεφτώ
Γονατίζει, με τυλίγει σαν στριφτό
Προσπαθώ τρελά μα τοίχους συναντώ
Και η ύπαρξη μου πλέον δεν με νοιάζει
Δεν νοιώθω άλλο τίποτα και μόνο οι σκιές
Τυλίγουν πια τους τοίχους μου και άγνωστες φωνές
Ακούω όλο γύρο μου…πετάγεται ταξί
Ένας εφιάλτης ήτανε, και δίπλα μου εσύ
Μα δεν τελειώνει η νύχτα, ανήσυχη ψύχη
Με αγκαλιάζεις σφιχτά με μια προσευχή
Και νοιώθω το κορμί σου και μια γνωστή φωνή
Με νανουρίζεις δίπλα, σωτήρα μου εσύ
Αφήνομαι στα χέρια σου, κράτα με γέρα
Φεγγάρι και αστέρια δώστε μου φτερά
Ζητώ την αγκαλιά σου και τρέχω να σωθώ
Με μια ζεστή ανάσα να ελευθερωθώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
