| |
Το τρίξιμο της πόρτας
Θυμάσαι?
Νομίζω πως ήταν από ξύλο καρυδιάς, γι' αυτό μάλλον έτριζε
Λένε πως η καρυδιά είναι ευλογημένο δέντρο και μιλάει.
Τι σου λέω και σένα τώρα, Ε?
Μα νά κοίτα.
Εκεί στην πλατεία, το πλήθος, κοίτα.
Ανεμίζουν μαντίλια.
Σαν θάλασσα φαντάζει από δώ,
Κοίτα.
Το γαλάζιο των ματιών σου που ζεσταίνει τις καρδιές
ʼστο να πλανηθεί, να χορτάσει.
Αχ τα μάτια σου ψυχή μου,
Μέσα τους κολυμπάει, όλο το Αιγαίο κι η Μεσόγειος μαζί.
Και τα χέρια σου, σε σκοπό ρυθμικό,
άστα Αγάπη μου.
Δώστους πινέλο, κι άστα.
Να ζωγραφίσουν σε λευκά χαρτιά,
στο φώς και στο σκοτάδι
Και να γεμίσουν χρώματα παράξενα και σχήματα μαγικά.
Και η καρδιά σου,
αχ η καρδιά σου μάτια μου.
Είναι σαν εκείνες τις παλιές θύμησες του φεγγαριού
Και τις πούλιες τις χρυσές, που όταν πέφτει η νύχτα
Λάμπουν και χορεύουν.
Της ʼνοιξης η πρώτη μέρα.
Κοίτα ψυχή μου
τα στάχυα απλώνουν τις φωνές τους
Να φτάσουν ψηλά, ώς τον ουρανό.
Και η άγνωστη κοπέλα, στα μάτια κοιτά τον δικό της αγαπημένο
Και λέει σ' αγαπώ.
Σαν να 'ναι γι αυτήν ο κόσμος όλος.
Μέσα στα αμάραντα μάτια της, τραγουδάει
Και στην μέση του γλεντιού, εκείνος.
Πόσο αλήθεια μου γλύκανες την καρδιά μου? Πόσο?
Θ' ανάψω δάφνες να φλομώσει ο ουρανός καπνό
Μήπως και μυριστείς Αγάπη και γυρίσεις.....
Μέσ' απ΄τα δάκρυα που σε γνώριζαν και που γι' αυτό
Στην ηδονή σου μέσα με είχες μυήσει
Μαρμαρωμένοι μές τον χρόνο και μπορώ,
Τόλμω το βήμα αυτό να κάνω
Και να πώ....Σ' Α Γ Α Π Ω ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
