| |
Πως Έλληνας γεννήθηκα
δεν το χα επιλέξει
την κάθε ιστορία μου
μια Μοίρα έχει πλέξει.
Φίλε μου ήμουν τυχερός,
που τέτοια είχα όψη,
να κουβαλώ κληρονομιά
ενός σπαθιού την κόψη .
Ανώριμο μη με θωρείς
που παίζω με τις λέξεις,
γιατί ίσως με τον Όμηρο
μπορεί να με μπερδέψεις.
Κυλά του χρόνου ο ποταμός
σας φέρνει ραψωδίες,
λόγια που θα θυμίσουνε
αρχαίες τραγωδίες...
Θα ζωντανέψουνε ξανά
παμπάλαιες μαντινάδες,
και 'κει στου Αδη τα στενά
θα κλάψουνε μανάδες.
Σ' αυτή τη χώρα των σοφών,
θεών και φιλοσόφων,
έψαχνα να βρω εαυτόν
στα μάτια των ανθρώπων.
Είδα πολλά και άκουσα,
να μάθω καρτερούσα,
το πως θα βρώ την έμπνευση
που πάντοτε ζητούσα.
Τη Σούλα πήγα ερώτησα
το μέλλον να προβλέψει,
της είπα πως με τη σχολή
άσχημα έχω μπλέξει.
"Καμία από τις γραμματείς
δεν είναι η Πυθία
για να σου δώσει με χρησμό
μια τέτοια προφητεία."
Σαν άντρακλας πολλά βαρύς
συγκράτησα το δάκρυ
στο κυλικείο κατέβηκα
μήπως και ξέρουν κάτι.
Ήθελα να βρω εγώ καλές,
ψαγμένες σημειώσεις,
όσα μαθήματα χρωστάς
να πας και να τα δώσεις...
Πάνω λοιπόν στον πανικό
σ’ ένα τραπέζι αράζω
κι απ’ το μυαλό μου θύμισες
του πρώτου έτους βγάζω.
Θυμάμαι που πηγαίναμε
και πίναμε καφέδες,
κι ολημερίς καθόμασταν
σ' ωραίους καναπέδες.
Και ζήταγα απ' το "παιδί"
κρύο καφέ με γάλα,
φραπέ που λέμε δηλαδή
εμείς εις την Ελλάδα.
Όταν το νέκταρ θεϊκό
ο δισκοφόρος φέρει,
αν δε σου έκανε αφρό
από καφέ δεν ξέρει.
Ήταν το τάβλι ιερό,
πόρτες, πλακωτό και φεύγα,
το καλοκαίρι «Ερωτικό»
και παγωτάκια Εύγα.
Όπως πετάνε τα πουλιά
και πάνε σ' άλλες χώρες,
σιγά σιγά μεγάλωνα
και πέρναγαν οι ώρες.
Θυμάμαι που όλοι λέγαμε
και δίναμ’ υποσχέσεις
πως θα τελειώσουμε νωρίς
θα κάνουμε και σχέσεις.
Μαθήματα μαζεύονταν,
«θα στρώσω χαρακτήρα»
όπως τα πιάτα τ’ άπλυτα
που έχω στο νιπτήρα!
Στης ρέμβης μου τις δυο τις όχθες
έχει κοπάσει ο χορός,
των πρώτων χρόνων τα ωραία
έχουνε σβήσει δυστυχώς.
Το όνειρο τελείωσε
πρέπει να κάνω κάτι,
από βδομάδα ξεκινά
του Σεπτεμβρίου το πάρτι…
Αίθουσα πέντε βρέθηκα,
«Κυκλώματα» να δώσω,
με όμορφα σκονάκια
παλεύω να με σώσω.
Μου είχαν πει του Μάργαρη
το θέμα να προσέχω,
αν θα με κόψει μια φορά
προβλήματα θα έχω.
Και ξαφνικά το πέτυχα
ωσάν οφθαλμαπάτη.
Μπροστά μου εμφανίστηκε,
δε γύρισα την πλάτη.
Όλη την άσκηση κρατώ
σε μια μικρογραφία,
ίσως το μάθημα κι αυτό
να γίνει ιστορία
Στην τρίτη άσκηση εγώ
είχα μια απορία,
για τελευταία πια φορά
ρωτάω τη Σοφία.
Έφυγα μόνος βιαστικά
Να πάω για το σπίτι
Άμα με κόψει τελικά
Well it ‘s a pity…
Την άλλη μέρα το πρωί
βγήκε Πεδίο τρία,
όμως δεν έγραψα καλά
και κόπηκα με τρία.
Αμέσως κατευθύνθηκα
στο υπεύθυνο γραφείο
και τον Τσιμπούκι πέτυχα,
μου έκατσε λαχείο.
Την πόρτα μόλις άνοιξα
και μου φωνάζει "πέρνα",
του φόβου ατσαλένια η σαϊτιά
με πέτυχε στη φτέρνα.
Στα μάτια ορθά με κοίταξε,
με γέμισε με άγχος,
κάθε ελπίδα κρύφτηκε,
θα πλήρωνα το λάθος.
Είπε «δεν έγραψες καλά»,
ζητούσε υποσχέσεις:
"για μένα την Οδύσσεια
ξανά να ταξιδέψεις".
Τη θλίψη μου ποιανού ο καπνός
τσιγάρο θα τη σβήσει;
Ποιο της ψυχής μου το κενό
ποτό θα το γεμίσει;
Ποιος θα μπορέσει να μου πει
αν θα τη βρω τη λύση,
ο ήλιος του πτυχίου μου
δεν πρόκειται να δύσει.
Τα πάντα τα παράτησα,
τα άφησα στην τύχη
για να πηδήξω της σχολής
τον πιο ψηλό τον πήχη.
Δε μου 'χε μείνει υπομονή
όλα τα είχα δώσει
και του ποδιού μου η γρατσουνιά
κι αυτή είχε επουλώσει.
Κανείς δεν με πλησίαζε,
κανείς δεν μου μιλούσε,
φαινόταν μόνο η σχολή
πως με απασχολούσε.
Το βράδυ πια κατάκοπος
Εξάπλωσα στο στρώμα
Ένοιωθα πως μετά απ’ αυτά
ότι είχα γίνει λιώμα.
Θεσσαλονίκη βρέθηκα,
του κεντρου βιβλιοθήκη
εκεί όπου διαβάζουνε
και δεν πληρώνουν νοίκι.
Πηγαίνω να διαβάσω,
μαθήματα να περάσω
κι απ' το πολύ το διάβασμα
μου 'ρχεται να ξεράσω.
Νύχτα-μέρα ανάμεσά σας
πάντα εκεί τα πράγματά σας
Όλοι γύρω τους κοιτάνε
και με ψίθυρους μιλάνε.
Στο Γρηγόρη αφού φάνε
πάλι γύρω τους κοιτάνε.
Πεντε ευρόπουλα που έχουν
σε νεράκια τα χαλάνε
κι αν στην τουαλέτα πάνε
μετά βίας κατουράνε...
Στου ΑΠΘητα τη φιέστα
ποιοί διαβάζουν εκεί μέσα;
Τι κι αν κάνει τόσο ζέστα,
οι γυναίκες δίνουν ρέστα,
όλη μέρα τάκα τάκα
σα να είναι στο ΟΑΚΑ.
Ρε διαβάστε ,θα σας ρίξω μπάτσα!
Βλέμματα περιφέρονται,
αιωρούνται, συναντιούνται,
έπειτα διστάζουν
και ξεχνιούνται.
Πρόσωπα που θυμάσαι
μαζί τους ποτέ δε θα 'σαι,
τελειώνει γρήγορα η εξεταστική,
εξάλλου έχεις διάβασμα πολύ.
Φοιτητές βιώνουν μέρες μαζί,
είναι όμως τόσο άγνωστοι.
Θα αναρωτιούνται ακόμα,
χρόνια πολλά μετά,
ποιος ήτανε ο δράκος
που από τις τρύπες κοιτά;
Ίσως μέχρι όταν
το μυστήριο να λυθεί
αυτός κι απ' το στρατό
να έχει απόλυθεί!
Πέφτω τα βράδια να χαθώ
στου κρεβατιού τον πάτον
μα έρχονται φαντάσματα
χρωστούμενων μαθημάτων.
Πάνω απ’ το κεφάλι μου
τρομακτικά βουίζουν
και του αυτιού μου την οπή
τρελά τη βασανίζουν.
Νύμφες dc οι «Μηχανές»
μεταλλικά κελύφη
στο παρελθόν επαγωγές
μου προκαλούνε ρίγη.
Πεδίο δύο με φτερά
και με γαμψά τα νύχια
με γρατζουνάει δυνατά
κι ουρλιάζω μες στη νύχτα.
Του Λογισμού το μάθημα
μου άλλαξε την τάση,
μου ανεβήκαν οι στροφές
ίσως να πάθω κράση.
Και τι να κάνω φίλοι μου;
Εσάς ποιοι σας βοηθάνε,
να ‘ρχονται να με δένουνε
τις νύχτες που κοιμάμαι;
Μα το τραγούδι των νυμφών
στο MP3 το βάζω
να μην ξεχνάω ο άτιμος
πως πρέπει να διαβάζω.
Πάλι λοιπόν στα έδρανα
βρέθηκα αγχωμένος
με τυπολόγιο εξτρά
ήμουν εξοπλισμένος.
Του Κοντολέων το μάθημα
ήθελα να περάσω
το είχα πλέον σιχαθεί,
μου ‘ρχονταν να ξεράσω.
Τα νεύρα μου έσπασαν γοργά
κι ας το χρωστούσαν μύριοι,
όταν το άκουσα ξανά:
«Παρακαλώ σας Κύριοι»!
Ε ναι λοιπόν είμαι εδώ...
ακόμα ταξιδεύω,
με των βιβλίων την "Αργό"
το θέμα το παιδεύω.
Έβαλα κάτω τη ζωή
μέτρησα τη μου δίνει,
όμως η άτιμη σχολή
ν' αγιάσω δε μ'αφήνει.
Νέα μου φέραν πρόσφατα
νέα φρεσκοβαμμένα,
ότι έχουν γίνει οι σχολές
τρανζίστορ χαλασμένα.
Το κύκλωμα εκπαίδευσης
έχει βραχυκυκλώσει,
να δω ποια μεταρύθμιση
μπορεί να διορθώσει;
Που είναι η φωτιά που έκαιγε
βαθειά μες στην ψυχή μου
όταν παιδάκι διάλεξα
να κάνω τη σπουδή μου;
Πάρτε χαμπάρι φίλοι μου
εγώ δεν μεγαλώνω,
όσο ο χρόνος θα κυλά
εγώ θα τον σκοτώνω.
Όχι δεν είδα με ποπ κορν
τον Μπέντζαμιν τον Μπάτο,
απλά ζητάνε εξ αρχής
να ζήσω σα γεράκο.
Ας κάνω λάθη συνεχώς,
δεν είμ' ο Ναζοραίος,
υπήρχε λόγος σοβαρός
που ήμουνα ωραίος...
Να ξέρεις κάτι θα σου πω
αν θέλεις να κρατήσεις,
Δε θα μιλήσω για να δω
αν θες να με ψηφήσεις.
Αν δε σου αρέσει πέτα το,
απλά μη το κρατήσεις...
ότι στα μάτια σου μπροστά
τύχει να συνατήσεις.
Είμαστε εμείς μηχανικοί
που λύνουμε τον γρίφο,
δεν είμαστε πολιτικοί,
για να ζητάμε ψήφο.
Όσα προβλήματα έρχονται
τα λύνουμε με τύπο,
και ψάχνουμε το νόημα
στου facebook τον τοίχο.
Την ανακύκλωση εμείς
κάνουμε στα σκουπίδια
φρόντισ' αυτά που θα μας πεις
μην μοιάζουν όλα ίδια...
Φρόντισε πιο προσεκτικά
σαν κάνεις ερωτήσεις,
γιατί το ίδιο θα σου πουν
σαν ίδιο θα ρωτήσεις...
Βάλε ψηλά στην κορυφή
τη λέξη ελευθερία,
κι από κάτω στο μυαλό
τη λέξη φαντασία...
Σοβάρεψα απότομα
συγνώμη σας ζητάω,
μα ο φλεβάρης έρχεται
κι αυτό δε το ξεχνάω.
Κάπου στο βάθος μακρυά
διακρίνω την Ιθάκη...
Να είναι αλήθεια τελικά
ή απλά ένα παιχνιδάκι;
Όπως και όλους μια φορά
συχνά πυκνά με πιάνει,
να ζωγραφίζω στη χαρά
με δάκρυα για μελάνι...
Άντε τη γνώμη άλλαξα
θα πω κι ένα αστείο,
Ίσως πια φέτος τελικά
θα πάρω το πτυχίο!!!
Καιρό είχα αφήσει στη γωνιά
το έργο να σαπίζει,
μα ξάφνου η μούσα μου κατσε,
και άρχισε ξανά...καϊμάκι να αφρίζει!!!
Και πάλι μεγαλούργησα
στο στίχο και στη σκέψη,
γι'αυτό το Φεβρουάριο
θα περιμένω στέψη...
Φίλοι μου να με χρήσετε
μέλος Φεβρουαρίου,
μου κάνει κι απ'το χόλυγουντ...
το όσκαρ σεναρίου!!!
Σ'αυτή την εξεταστική
στα θέματα θα σκίσω...
σα να 'ταν παϊδάκια
θα τα ξεκοκκαλήσω...
..όχι για μένα....
για τη φουκαριαρα τη μάνα μου....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
