Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Λίγο πριν την αυτοκτονία
 Αφιερωμενο στη μοναδικη γυναικα που αγαπησα αληθινα
 
Ποιός ποιητής θα σε τραγουδήσει
Φτωχή λυπημένη μου ψυχή
Ποιός για σένα θα μιλήσει ,τα σύνορά σου τάχεις πία διαβεί
Ο θάνατος ,ναί αυτός μονάχα αυτός θα σε ξυπνήσει

Αχ ας μπορούσα να γνωρίσω τον αληθινό μου ευατό
Προσπαθώ μα με σκοτώνει ο πανικός
Πρέπει σκέφτομαι μια απάντηση να βρώ
Αλλιώς σαν να μην έζησα στον κόσμο και στο φώς

Έτσι μες στην αβάσταχτη μου μοναξιά περιπλανιέμαι
Εδώ κι εκεί μαζεύοντας τα κρυφά νοήματα της μέρας
Γεμάτος δάκρυα με μιά αγάπη αγκαλιά,αποκοιμιέμαι
Κι όλο όνειρεύομαι να φυσύξει ένας παράξενος αέρας

Όμως το πεπρωμένο μου άγνωστο παραμένει
Τα ίχνη του πανάρχαιου εγκλήματος προτιμώ ν’αναπολώ
Το θέλησε ο θεός, η αυτοκτονία με προσμένει
Το σφύριγμα ενός τρένου που δεν έχει προορισμό

Για κάποια αναχώρηση ή μήπως για επιστροφή;
Τι σημασία έχει ποιό δρόμο η ψυχή μου θα πάρει
Σκοτεινή η νύχτα απόψε ,τι θα μου συμβεί;
Τη λήθη ψάχνω μα ούτε άστρο ,ούτε φεγγάρι

Αλλού θα ζήσω,στα παλιά κοιμητήρια του καιρού
Θα τελειώσει κι αυτή η περιπέτεια που είδα με τρόμο
Μα το χέρι σου αγάπη θα με φτάνει παντού
Θα μου δείχνει πως προλαβαίνω να διαβώ στο δικό σου το δρόμο.........


Σάββατο 14/02/09



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
μηχανοδηγος
16-02-2009 @ 00:47
Αδυνατώ να πιστέψω ότι κάποιος που γράφει τόσο δυνατά και ευαίσθητα , μπορεί νακάνει κακό σ΄ένα θαύμα.
Στον ευατό του.
Περίμένω και τις πιό αισιόδοξες δημιουργίες σου.
Η ποίηση μας σώζει όλους...
petrwnas
16-02-2009 @ 01:43
καλημέρα πολυ καλό!!!!μεγαλε ΑΝΤΗ ::up.:: ::up.:: ::up.::
MARGARITA
16-02-2009 @ 01:49
όποιος στ αλήθεια σκέπτεται την αυτοκτονία δεν μιλάει γι αυτήν...πικρό το ποίημα σου αλλά η ζωή είναι ωραία ::smile.::
Ελένη Σ.
16-02-2009 @ 01:56
Το ανέφικτο πονάει πάντα Άντη μου! Αλλά μην ξεχνάς ότι τα δύσκολα γεννούν την ομορφιά και τη μαγεία!
Helene52
16-02-2009 @ 02:42
Εύχομαι και πιστεύω.... ότι είναι ακόμη για υπέροχη ποιητική δημιουργία σου!!!!
Την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα ::yes.:: ::up.:: ::hug.::
Mικρουλι
16-02-2009 @ 03:29
Πραγματικά Υπέροχο!! ::up.:: ::yes.:: ::up.::
elpidakwstopoulou
16-02-2009 @ 03:53
Για κάποια αναχώρηση ή μήπως για επιστροφή;
Τι σημασία έχει ποιό δρόμο η ψυχή μου θα πάρει
Σκοτεινή η νύχτα απόψε ,τι θα μου συμβεί;
Τη λήθη ψάχνω μα ούτε άστρο ,ούτε φεγγάρι

πάντα πονάει ..όπως όλα τα άσχημα στη ζωή μας ..άλλωστε ανήκουν κι αυτά στις αναμνήσεις μας...απλά θέλει το χρόνο του ...και πίστεψέ με ...θα πονάει λιγότερο ...!!!χαμογέλα θα έρθουν και τα καλύτερα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::hug.:: ::kiss.::
poetryf
16-02-2009 @ 04:00
με τον μηχανοδηγό κι εγώ θα συμφωνήσω υπέροχε Άντη...
oneirodromio
16-02-2009 @ 04:27
::theos.::
mytilinia
16-02-2009 @ 05:04
όχι τόσο θλιμένο...η αγάπη ίσως όντως είναι μοναδική...ωστόσο μένεις με την ανάμνηση ότι κάποτε την ένιωσες...και μετά...ξανανιώθεις κάτι παρόμοιο..αλλά σε πιο μικρή ποσότητα και σε πιο μικρή διάρκεια..μην παραιτείσαι...είναι ωραίος ο έρωτας ::no.:: ::hug.::
peiraiotissa
16-02-2009 @ 05:50
Μα το χέρι σου αγάπη θα με φτάνει παντού
Θα μου δείχνει πως προλαβαίνω να διαβώ στο δικό σου το δρόμο.........

Αυτό είναι ελπίδα...δε σε φοβάμαι!!!!!!!!!!!! ::love.:: ::up.::
idroxoos
16-02-2009 @ 08:30
Μα το χέρι σου αγάπη θα με φτάνει παντού
Θα μου δείχνει πως προλαβαίνω να διαβώ στο δικό σου το δρόμο.........

::wink.:: ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο