Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κόκκινο είδωλο
 "Είναι ωραίο να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου μαζί με κάποιον άλλο.." Δικό σου....
 
[align=right][I]"Μια νύχτα με ποντάρισες στη τσόχα τ'ουρανού..
Στο κόκκινο σταμάτησες το πνεύμα και το νου.
Ματώσανε τ'αστέρια και πέσαν καταγής ,
σ'είχα στα δυο μου χέρια...μα μέσα ήταν κανείς.."[/align]

Γνώριζα από πριν το όμορφο χαμόγελό σου’
το είχα δει τριάντα νύχτες του Νοέμβρη
σ’ενός αγγέλου στόμα που πονούσε
Ήξερα από πάντα με ποιο τρόπο δακρύζεις
πώς στέκεσαι γυμνή κι ανέξοδη
όταν το ακέραιο ατενίζεις

Τρεις μήνες άδειαζα του πόνου τον καμβά
με μια καρδιά κομμάτια
με δάκρυα το πηγάδι να γεμίσω
Να πέσω μέσά του κι εγώ ,ξενιτεμού ρανίδα
Τρεις μήνες κι ίσως τρεις ζωές
έπλεκα μια ματιά σου
Τη φόρεσα που λες απόψε
με μια σκισμένη μάσκα
να κρύψω μια νιογέννητη ρυτίδα
Πίσω από γύψο και πηλό
να καλουπώσω την ελπίδα

Μάντευα πιθανώς,
Προύπαρξη πως είχες
Κι έτσι γεννήθηκα μια καλοκαιρινή βραδιά
με μάτια τόσο ασήκωτα που’μοιαζαν με χειμώνα
Προμάντεμα στης μάνας μου τη μήτρα οι χίλιοι κόμποι
Τους κράτησα όλους,
κανέναν δεν σκόρπισα’
τους κρέμασα σα φυλακτά πολύτιμα απάνω στο λαιμό μου

Τόσο ήμουν σίγουρη πως θα ρθεις να με βρεις
Που απόψε στάθηκα μπροστά σ’ένα καθρέφτη και σε βρήκα
πλησίασα που λες όσο μπορούσα
με όση δύναμη
Το είδωλο να αγγίξω
κι ίσα που μ’έφταναν τα χέριά σου
δέκα θλιμμένα κρινοδάχτυλα να ψαχουλεύουν το λαιμό μου
Να λύνουν ό,τι μ’έδενε
να σπούνε τα δεσμά στην κίνησή τους
Τόσο ήμουν σίγουρη πως θα ρθεις να με βρεις
Που απόψε ούτε το αίμα δεν λογάριασα

Άλλωστε ήμουν από πάντα ταυρομάχος
κι αυτό το χρώμα το αγαπούσα εξ’αρχής...








 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Αδήριτες ποθοπλασίες
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
rock sugar
16-02-2009 @ 14:14
δεν είναι απλά ωραίο...
είναι ευλογία...

τα δάχτυλά μου μουσκεύτηκαν καθώς σκούπιζαν τα δάκρυα
που έπεφταν, όταν ένιωσα και έζησα τους στίχους αυτούς...
Νιώθω τόσο μικρή μπροστά στο μεγαλείο σου.....
::love.:: ::love.::
arpistre
16-02-2009 @ 14:58
σκίζεις απόψε!!
iraklisv
16-02-2009 @ 15:03
Τα σέβη μου Αθανασία.
frozenangel
16-02-2009 @ 16:42
ΦΟΒΕΡΟ !!!!!!!!
**Ηώς**
16-02-2009 @ 22:04
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΟΥ!
SEPT
16-02-2009 @ 23:42
Πανέμορφο!
elpidakwstopoulou
17-02-2009 @ 00:52

Να λύνουν ό,τι μ’έδενε
να σπούνε τα δεσμά στην κίνησή τους
Τόσο ήμουν σίγουρη πως θα ρθεις να με βρεις
Που απόψε ούτε το αίμα δεν λογάριασα

Άλλωστε ήμουν από πάντα ταυρομάχος
κι αυτό το χρώμα το αγαπούσα εξ’αρχής...


ΥΠΕΡΟΧΟ !!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
poetryf
17-02-2009 @ 01:15
Καλημέρες! ::hug.::
Να'χετε μια ομορφη Τρίτη!
FRACTALS
17-02-2009 @ 02:34
αστέρι μου εσύ ...αγαπημένο ...πόσα μπράβο ...
... λίγα είναι... ::4076.::
ΑΝΤΗΣ
17-02-2009 @ 02:47
υπεροχο
isidora
17-02-2009 @ 03:55
Τη φόρεσα που λες απόψε
με μια σκισμένη μάσκα
να κρύψω μια νιογέννητη ρυτίδα
Πίσω από γύψο και πηλό
να καλουπώσω την ελπίδα

::yes.::
peiraiotissa
17-02-2009 @ 05:11
Άλλωστε ήμουν από πάντα ταυρομάχος
κι αυτό το χρώμα το αγαπούσα εξ’αρχής

Καλησπέρα κοριτσάκι...κορυφαίο και πάλι!!! ::kiss.:: ::up.::
roadBlues
17-02-2009 @ 06:56
σαν πίνακας του μοναδικού μοντιλιάνι.........σαν θέατρο του σαίξπηρ....
πολύ γοητευτικό......
artista_k
17-02-2009 @ 08:38
Ε, αι στο καλό σου... ::scare.:: το αγάπησα κι εγώ που είμαι του ...ελαφρού! ::love.:: ::love.::
Ιχνηλάτης
17-02-2009 @ 11:49
Κορυφαίο!!!
poetryf
17-02-2009 @ 14:20
Καλό ξημέρωμα στιχογείτονες και σας ευχαριστώ πάρα πολύ!
μαρίλλη
18-02-2009 @ 12:49
Απόψε που λες...στάθηκα μπροστά σ'ένα καθρεφτη και σε βρήκα
Άλλωστε ήμουν από πάντα θαυμάστριά σου το ξέρεις
φιλάκια

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο