roadBlues
17-02-2009 @ 08:02 | ελένη μου......χάρηκα που διάβασα αυτό το γοητευτικό κομμάτι.
μου θύμισε δεκαετία του 40' . η δεκαετία του ρομαντισμού .........
γύρω από ένα φονικό κάποιου έρωτα που τρελλαίνει τους πάντες η αγωνία......και κάποιος ντυμένος στα μαύρα γελάει άηχα για το φονικό_τέχνη που ζωγράφισε και όλα αυτα επειδή δεν τον αγάπησε.
η ζήλια.......ο ηθικός αυτουργός..........η γυναίκα πανέμορφή νεκρή που πριν από μερικά λεπτά έκανε αυτα που γράφεις στις τελευταίες παραγράφους σου.....η αφορμή του φονικού.
ελένη μου.......με κέρδισες με αυτό το πεζό που έγραψες | |
Rannia . k
17-02-2009 @ 08:11 | Πάρα πολύ ωραίο Ελένη μου!!!
Καλησπέρα από την Λευκωσία!!!
::hug.:: ::kiss.:: ::hug.:: | |
ekptwtos
17-02-2009 @ 11:39 | AGAPHMENO!!!!! ::theos.:: | |
Ιχνηλάτης
17-02-2009 @ 12:05 | Δεν θα σταθώ στο στορυ του ποιήματος, μα στην τέχνη του σεναρίου.
Φοβερή ένταση και τρεχαλητό σε κρατάνε "ομηρο" στο κείμενο.
Στο τέλος μιά γλυκιά πίκρα και μιά "νωθρή" ποιητική διάθεση σε κάνει να χειροκροτήσεις το τέλος της ταινίας!!!!!!
Μπράβο! | |
swordfish
17-02-2009 @ 12:22 | Ωραίο Ελένη!!!! ::yes.:: ::up.:: ::kiss.:: | |
poetryf
17-02-2009 @ 14:11 | Εξαιρετικό ματάκια μου...
Τα λόγια είναι περιττά... απλά... ::theos.:: | |
Celestia
17-02-2009 @ 15:06 | Πολυ δυνατο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
agrafos
17-02-2009 @ 21:32 | πανκαλο | |
αισχυ(λος)
18-02-2009 @ 01:15 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
 |
