| |
| | Εποχές κι αισθήματα |  | | | Μέτρα ανύπαρκτα... | | |
Χειμωνιάζει.
Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που φοβάμαι.
Έξω βρέχει...
Κι η μοναξιά μου με θυμάται..
Γιατί να περάσει το καλοκαίρι;
Γιατί το φθινόπωρο ήρθε;
Τόσες στιγμές, πιασμένοι χέρι με χέρι,
να χαθούν όλα αυτά ποιος τους είπε;
Πως θα ζεσταίνομαι τα βράδια,
τώρα, που η κουβέρτα μου έλιωσε;
Πως θα αντέξω τα μαύρα σκοτάδια,
τώρα που το φως μου στέρεψε;
Και την άνοιξη ήμουν τόσο ευτυχισμένη.
Τότε που όλα περίμεναν μπροστά μας.
Μα τώρα που χειμώνιασε, τι μένει;
Θυμητάρια φυλαγμένα στην καρδιά μας..
Αιώνες αργοτερα θα ανοίγουμε τις ψυχές μας
και θα βγάζουμε έξω γλυκές αναμνήσεις.
Θα αναρωτιέμαι γιατί η αγάπη μας χάθηκε.
Θα αναρωτιέσαι αν έγινε να μ' αγαπήσεις.
Μα κι έτσι να μην είναι, δεν πειράζει.
Αν δεν με σκέφτεσαι ποτέ, δε με νοιάζει.
Μόνο να ξέρεις, πως κάθε άνοιξη και καλοκαίρι
θα σκέφτομαι τις όμορφες στιγμές που μου είχες φέρει.
Και κάθε κρύα εποχή του χρόνου
θα ζω ξανά τις στιγμές του πόνου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Poetry is just the evidence of life. If your life is burning well, poetry is just the ash. ~L. Cohen | | | |
|
φραπες
18-02-2009 @ 10:16 | Καλό, καλό όμως πάρτο αλλιώς. Και το χειμώνα βγαίνει ο ήλιος.!!! ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
