| |
Κάποτε έκλαιγες μιλώντας γιά αγάπη
ώρες αμέτρητες σέ ξύλινο κρεβάτι
κάποτε πίστευες σε άγγελο προστάτη
μα όλα άλλαξαν μ'ένος λεπτού σημάδι
Κάποτε με κρατούσες
πολύ πολύ σφιχτά
μα όσο παιρνούσε ο χρόνος
έπεφτα σιωπηλά
Κι όλο σε βλέπω ν'απομακρύνεσαι
σαν τρένο στις γραμμές
κι όλο σε βλέπω να χάνεσαι
σαν τον ήλιο στις ακτές
Κάνε μια προσπάθεια και 'σύ
για μιά στερνή φορά
κάνε και μιά προσπάθεια εσύ
να γίνουμε όπως ήμασταν παλιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
