| |
Γιορτάζω σήμερα το δειλινό
Λίγο πριν τον χωρισμό
Παρυφές τόσων δέντρων,κορυφές των βουνών
Στέγες ,φουγάρα,κεραμίδια υποστατικών
Όλα σβησμένα μπροστά μου ,τα ξεχνώ
Και μένει το δυτικό παράθυρο τώρα μονάχα ανοιχτό
Που ανάμεσα στα σύθαμπα και στις σκιές
Δείχνει τους γαλάζιους αιθέρες στα βάθη και στις σιωπές.
Το διασταυρώνουν πότε πότε σμήνη πουλιών
Της αγάπης ,των δακρύων και των καημών
Περίτεχνα κεντήματα σε τελάρο του αχανούς
Μα που χάνουν τους προσανατολισμούς
Καθώς πηγαίνουν να κουρνιάοσουν στις σκιές
Αποφεύγοντας τις αγριγαλές τις σκοτεινές νυχτιές
Ξεφτάνε τα κεντήματα ξανάρχεται η γαλάζια μοναξιά
Δεύτερο σμήνος πάλλεται,δεύτερη μοναξιά τ’ακολουθά
Και προχωρεί σε μάκρος τούτη η υπέροχη αρμονία
Η αγάπη τη δουλεύει πειστικά και με επιτυχία
Σφάλισα τότε το παράθυρο στιγμιαία και προσωρινά
Να μου απομείνουν του δειλινού οι μνήμες μοναχά
Να δώ τι κάνω,να συμμαζωχτώ
Μα τ’άνοιξα και πάλι και να που τις ωραίες εικόνες ξανακαλώ
Να με επιφοιτήσουν στον κλειστό χώρο που απομονώθηκα
Να μου γιατρέψουν τον καημό τώρα που θανάσιμα πληγώθηκα
Ενας άντρας με το μέλλον άγνωστο,να ρθούν να μου ταιριάξουν τον στοχασμό
Στη σώρευση του περιττού υλικού
Ένα σβωλάκι,μιά ψηφίδα χρήσιμη να προσαρμόσουν
Για να χαρώ καθώς αρμόζει κι εγω ο άμοιρος την αγάπη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
