| |
Η σκεψη μου και το μυαλο
ενα δωματιο σκοτεινο,
ενα ονειρο χλωμο
γιατι εισαι εκει και οχι εδω.
Εισαι εκει που με ποναει,
που δυνατος βοριας φυσαει,
ειμαι δεντρο που λυγαει
ο αερας τα κλαδια μου σπαει.
Μα μονο και στη σκεψη πως
μπορει να ερθεις παλι εδω
στο σκοταδι βλεπω φως
και συνεχιζω να ζω.
Η ματια μου θολωμενη
και η καρδια κομματιασμενη
μα μια ελπιδα ακομα μενει
στα ματια μου ζωγραφισμενη.
Πως μονο και στη σκεψη οτι
μπορει να ερθεις παλι εδω
παρεα η χαρα κι η νιοτη
σ΄ αυτο που θα ζω...
αν θα εισαι εδω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
