Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131547 Τραγούδια, 269630 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πόσο λυπάμαι
 τώρα πως κατέληξα απ 'το "πόσο λυπάμαι" που άκουγα σ 'αυτό εδώ... ένας Θεός ξέρει....
 
Πόσο λυπάμαι ω! πολύτιμο ύδωρ της νιότης
Που χύνεσαι στις λάσπες απ ’τις υδρορροές
Κι ο χρόνος ένας πολύ βιαστικός ταξιδιώτης
Ξεχνάει τις βαλίτσες με άπλυτα από χτες.

Πόσο λυπάμαι χεράκια απλωμένα στο δρόμο
Που δεν μπορώ να πιάσω γιατί είμαι βιαστική
Κι η κομπανία τις κόρνας να θυμίζει το νόμο
Θες να μη σε πατήσουν; μη χάσκεις σκεπτική.

Πόσο λυπάμαι τα αδέσποτα που σεργιανίζουν
Σαν τις ψυχές που ψάχνουν στους κάδους για τροφή
Και τη σπασμένη αλυσίδα ξανά τη ματίζουν
Ζητώντας στη σκλαβιά τους ασφάλεια ακριβή.

Πόσο λυπάμαι τα μάτια που πίσω από κιάλια
Ζητούνε να σιμώσουν σε «πρότυπες ζωές»
Και παίρνει η μπάλα και όλους μας αγάλια αγάλια
που μοιάζουμε επικίνδυνα, μηδέν σε επιταγές.

Πόσο λυπάμαι παιδάκια ντυμένα στα μαύρα
τα ροζ μπλε σεντονάκια πετάξαμε νωρίς
Και χάθηκε η ανοιξιάτικη στην πόλη αύρα
και το αηδονοτράγουδο της δροσερής αυγής.

Πόσο φοβάμαι τον ίδιο τεμπέλη εαυτό μου
Που μουρμουρώντας γκρίνιες έγινε γραφικός
Κι ενώ όλοι λένε πως νοιάζονται για το καλό μου
Αυτοκαταστροφέας γίνηκα μανιακός.

Πόσο φοβάμαι το τσάκισμα αυτό της ρυτίδας
Που ανήμπορο σε ρίχνει ακόμα πιο πολύ
Και την αρρώστια που μιλώ της πεθαμένης ελπίδας
Μη γίνει στο κορμί χτικιό και βγει πραγματική.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Αν είχε έστω και μια πρόβα η ζωή μας, τότε μπορεί και να την παίζαμε ωραία...
 
zpeponi
21-02-2009 @ 21:28
τελεια η ζωη!
MariannaElp
21-02-2009 @ 22:19
με συγκίνησες!! το μόνο σίγουρο είναι ότι ξεκινώ την μέρα μου όμορφα... ::rol.::
iokasth
22-02-2009 @ 00:45
Πόσο φοβάμαι το τσάκισμα αυτό της ρυτίδας
που ανήμπορο σε ρίχνει ακόμα πιο πολύ.

Το ενιωσα, ..πολύ ΩΡΑΙΟ!!!
Την Καλημέρα μου
ΝεφΕλλη
elpidakwstopoulou
22-02-2009 @ 01:16
Και τη σπασμένη αλυσίδα ξανά τη ματίζουν
Ζητώντας στη σκλαβιά τους ασφάλεια ακριβή.

πολύ καλό !!!! καλημέρα !!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Brand Pitt
22-02-2009 @ 01:39
Πάρα πολύ ωραίο! Πραγματικά πρωτότυτο, αληθινό.. και η αυτοκριτική νομίζω είναι το πιο δυνατό του σημείο.::4076.::
swordfish
22-02-2009 @ 02:03
Ωραίο!!! ::yes.:: ::up.::
idroxoos
22-02-2009 @ 02:51
Πόσο λυπάμαι τα μάτια που πίσω από κιάλια
Ζητούνε να σιμώσουν σε «πρότυπες ζωές»
Και παίρνει η μπάλα και όλους μας αγάλια αγάλια
που μοιάζουμε επικίνδυνα, μηδέν σε επιταγές.

πολύ καλό!!! ::wink.:: ::up.::
adespotoi
22-02-2009 @ 04:31
φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα. ::sad.::
καλή βδομάδα Αθηνά. ::kiss.::
... άρα υπάρχω
22-02-2009 @ 05:53
Πολύ ώραίο το ποίημά σου Αθηνά!!!
Αθηνά
22-02-2009 @ 08:27
thanksssss! ::blush.:: Μα για την κατάντια μας, πρώτα πρώτα φταίει ο ίδιος μας ο εαυτός...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο