| |
Στο πιγαδι των ευχων
στη γεφυρα των στεναγμων
στο σταυροδρομι των λυγμων,
στην ερημο της μοναξιας
στη θαλασσα της λυσμονιας,
οποια κι αν εκανες ευχη
ποτε δεν βγηκε αλιθηνη,
οσους κι αν αφησες στεναγμους
μονο εσυ θα τους ακους,
οσοι κι αν ηταν οι λυγμοι
πισω δεν γυρναει αυτη,
ετσι καθε βραδυ μονος
μονος φιλος σου ο πονος,
οσο κι αν θες να λυσμονεις
πισω γυρνας & ξαναζεις,
στιγμες που ησασταν μαζι
μα τωρα δρομοι χωριστοι,
της δικιας σας ευτιχιας
της τωρινης σου δυστηχιας,
φυλακισμενος μες στο χθες
οπως στο γυαλι ρωγμες,
απο αγιατρευτες πληγες
μες στη καρδια σου μαχαιριες,
ουτε ο χρονος δεν μπορει
να σου γιανει την ψυχη,
χρονια περασαν πολλα
ομως ελπιζεις να ρθει ξανα,
μα η ζωη ειναι ταξι
δεν περναει οταν το θες εσυ
κι ετσι την εχασες κι αυτη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
