stixoi.info: Μια μέρα όμως

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Μια μέρα όμως

Ένα παραμύθι είναι η ζωή...κ κρατάμε εμείς την πένα...

Με έπνιγαν οι τέσσερις τοίχοι του δωματίου..Δεν μου έφτανε ο χώρος για να ανασάνω… Περπάτησα νωχελικά πάνω στο ξύλινο πάτωμα, άνοιξα την πόρτα και πήρα μια βαθιά ανάσα…
Τι υπέροχη που ναι η παραλία το βράδυ. Ήθελα να περπατήσω με γυμνά πόδια πάνω στην υγρή κ κρύα άμμο. Έπρεπε να τα βάλω όλα σε μία σειρά… δύσκολη νύχτα είπα…
Άφησα λυτά τα μαλλιά μου να τα χαϊδεύουν τα δάχτυλα του ανέμου, καλωσόρισα την κρύα θάλασσα στο δέρμα μου αφουγκράστηκα το τραγούδι των κυμάτων… Δεν ήθελα να λυγίσω μα η ψυχή μου έκλαιγε εδώ κ ώρα κ κουράστηκα να βαυκαλίζομαι, να υποχωρώ, να ενδίδω…
Θα θελα να ταξιδέψω… να απομακρυνθώ… να τα δω όλα από μια απόσταση ασφαλείας… Δεν είχα τη δύναμη όμως.
Και η θάλασσα σαν να με φώναζε, σαν να έλεγε τ’ όνομα μου.
Πρέπει να πλησιάσω, να ακούσω καλύτερα τι θέλει να μου πει..
Βρέθηκα να κολυμπώ όλο κ πιο βαθιά μα ακόμα την ακούω να με φωνάζει… Που είσαι? ούρλιαξα με όση δύναμη είχα ακόμα. Το μαύρο του βυθού με συνεπήρε…ηθελα να το αγκαλιάσω…
Και το έκανα…

- Γιαγιά γιατί σταμάτησες να διαβάζεις? Θέλω να μάθω αν πήρε αγκαλιά τον βυθό… Έγινε γοργόνα γιαγιά?

- Όχι καρδούλα μου, δεν έγινε γοργόνα τελικά. Κάποιες φορές πρέπει να φτάσουμε στον πάτο του πηγαδιού για να καταλάβουμε πόσο ψηλά ήμασταν.

- Ποιο πηγάδι γιαγιά? Στη θάλασσα ήταν… Τα μπέρδεψες βρε γιαγιά...

- Τότε ναι… ήμουν μπερδεμένη… τώρα τα βλέπω όλα πεντακάθαρα καλή μου. Η ζωή είναι απλή, εμείς την κάνουμε περίπλοκη… προσπέρασε το δέντρο που σε εμποδίζει καλή μου κ δες το δάσος που απλώνεται μπροστά σου.

- Δεν σε καταλαβαίνω γιαγιά.

- Τώρα όχι… μια μέρα όμως…


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Πεζά

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Θάλασσα τα αισθήματα κ πως να κολυμπήσω?Γράφω λοιπόν ποιήματα τ'όνειρο για να ζήσω...

χρηστος καραμανος 23-02-2009 @ 12:27	Με έπνιγαν οι τέσσερις τοίχοι του δωματίου..Δεν μου έφτανε ο χώρος για να ανασάνω… Περπάτησα νωχελικά πάνω στο ξύλινο πάτωμα, άνοιξα την πόρτα και πήρα μια βαθιά ανάσα… ::love.:: ::love.:: ::up.::
Brand Pitt 23-02-2009 @ 13:19	::theos.::
Just Me! 23-02-2009 @ 18:03	Τώρα όχι… μια μέρα όμως… Δυστυχώς για μερικούς δεν έρχεται ποτέ αυτοί η μέρα!Είναι πολλοί που κολλάνε στο δέντρο... Ευτυχώς για σένα δεν είσαι μία από αυτούς προφανώς... ::wink.:: Πολύ όμορφο... ::up.::
aerini 26-02-2009 @ 06:09	perigrafi pou dinei akrivws tin eikona pou exeis sto myalo sou. Mpravo sou! Oso gia to minyma sou, sigoura mia mera oloi mas prospername to dentro, arkei na min einai arga..

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο