| |
Νυχτωνει
και σβηνει η μορφη σου οπως λιωνει το χιονι
οι μηνες
περνουν και μου σβηνουν τις μνημες
και εγω που ελεγα δε θα ξεχασω
τα ματια σου μονο θυμαμαι
ξεχναω το προσωπο-ξεχναω το κορμι σου
ξεχναω τη χροια της φωνης σου
νυχτωνει
και τιποτα πια δεν ενωνει
μια αγαπη
που χαθηκε μεσα σε λαθη
τον ερωτα που ειχα για εσενα θυμαμαι
μα τωρα μπορω και κοιμαμαι
νυχτωνει
νυχτωνει και αντεχω ακομη
τα ματια σου βλεπω στα φωτα τις νυχτες
ποτε δεν υπηρχες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
