| |
Ο ποιητής σαν έλαβε είδηση πως βραβεύουν
σε μιαν ομήγυρη λαμπρών ποιήσεως κριτικών
το έργο του το νεανικό κάτι μικρά στιχάκια-
την όπου ένιωσε χαρά δεν μπόραγε να κρύψει.
του έργου του η αναγνώριση ήρθε στ' αλήθεια αργά
μα απ' την άλλη σκέφτηκε πως «ποιητές πολλοί
μόνο μετά το θάνατο εγίνηκαν γνωστοί».
Και μπήκε μες την αίθουσα, όπου ήταν συναγμένοι
των κριτικών οι πιο γνωστοί, των ποιητών οι πρώτοι
και άλλα είδε βλέμματα να τον κοιτούν με φθόνο
και σ' άλλα μια διέκρινε επίπλαστη χαρά.
και με καμάρι κάθισε στην κεντρική σειρά
των εδωλίων, για να δει τι είχαν γι' αυτόν να πουν
των κριτικών οι πιο γνωστοί, των ποιητών οι πρώτοι
Μα σαν επήρε να μιλά και να απαγγέλλει στίχους
για τα μικρά τα ποιήματά ερμηνείες να προτείνει,
ο πρώτος απ' τους πρώτους κριτικούς,
σκέφτηκε την εκδήλωση ευθύς να σταματήσει
και να φωνάξει δυνατά «δεν εννοούσα αυτό»
«κάτι άλλο ήθελα να πω» « δεν ειν κοινωνικό
το νόημα των στίχων μου, απλά είναι ερωτικά
αντανακλώντα αισθήματα μιας περασμένης νιότης»
μα αντί για αυτό σηκώθηκε απ' την κεντρική σειρά
των εδωλίων και προσποιούμενος ημικρανία
βγήκε από την έξοδο κινδύνου και στο δρόμο
που έπεφτε πυκνή βροχή, πήρε να περπατά
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
