| |
| | Μου λείπεις τόσο |  | | |
Κοιμόμουν κρατώντας σε σφιχτά στην αγκαλιά μου,
ξυπνούσα ακούγοντας τον ήχο της καρδιάς σου.
Ζούσα έχοντας εσένα στα όνειρά μου,
πέθανα γιατί δεν έμαθα να ζω μακριά σου.
Σε άγγιξα,σε φίλησα,σ΄αγάπησα
σε σένα παραδώθηκα χωρίς δισταγμούς και όρια.
Με πλήγωσες,με έδιωξες,με πέταξες
με μια κακία και μίσος που πάντα έκρυβες.
Μου λύπεις τόσο,τα πάντα μείνανε μισά,
τι να την κάνω την ζωή μέσα σε λύπη και σε μοναξιά.
Δεν το κάνω να πετάξω αναμνήσεις,όνειρα παλιά,
μα δεν αντέχω να σε βλέπω μέσα σ΄αλλης τα φιλιά.
Κρατώντας το τσιγάρο σε βλέπω μέσα απ΄τον καπνό,
σκιές,εικόνες,παραμύθια γεννιούνται στο λεπτό.
Ποιος ο κακός, ποιος ο άρχοντας του παραμυθιού
που έπαιξε και κέρδισε εμάς τους 2 αλλού.
Αχ,να μην έσβηνε ποτέ ο καπνός,
να σ΄έβλεπα,να σ΄ένοιωθα κοντά μου όπως παλιά,
να μου΄λεγες τα λόγια τα γλυκά
που μόνο εσύ τα μάθαινες σαν τα΄λεγες διπλά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
09-03-2005 | καλώς ήρθες miranda...και συνέχισε το παυσίπονο γράψιμο... | | spil †
10-03-2005 | Συγγνώμη, αλλά το θέμα αφορά δυό άτομα και μόνο. Στους υπόλοιπους γιατί πρέπει να απευθύνεις τα βιώματά σου, όταν δεν αποτελεί η κατάθεσή σου σπουδαία τέχνη ; | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
