| |
Εδώ έχω τη λαχτάρα σου ανεβάσει
Μες στη καρδιά μου όσο να φτάσει
Για να μου σφίγγει ο καημός τα στήθη
Στου νού μου να φουντώνουνε του έρωτα οι μύθοι
Στο κορμί μου πιά δεν ξεχωρίζει
Του φιλιού σου η πηγή σαν αναβρύζει
Κατάβαθα τον παλμό της αναπνέω
Σ’όλα τα μέλη μου ανθίζει μεθύσι νέο
Ιερό τραγούδι ξάφνου βγαίνει απ’τη λήθη
Πλέρια ξεχύνεται σα γνώριμο παραμύθι
Κι ως κατεβαίνει αγνάντια μου χωρίς να το γυρεύω
Σκιρτώ σαν αετός κι αντιχορεύω
Τον έρωτά σου δεν αγγίζει πιά ο χρόνος
Μες στη ζωή μου στέκει σα νάναι θρόνος
Βροχή που αδιάκοπα στα φρένα μου σταλάζει
Σαν πέφτει στ’απέραντο γοργά ,στο χώμα το χαλάζι
Ποιά μοίρα μ’έχει φέρει βιαστικά
Προτού να νιώσω τα βαθιά του μυστικά
Στον κήπο σου να τριγυρίσω
Με τη μνήμη μοναχά να σ’αγαπήσω
Να σ’αγαπήσω μ’όση μ’απόμεινε ψυχή
Σε μια γιγάντια που δεν σιγάει ταραχή
Τη μέρα αυτή που έγινε άρρητο το θάμα
Κι όλα είναι έκσταση και το χαμόγελο ένα και το κλάμα.........
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
