stixoi.info: Ανεπαίσθητο (2002)

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ανεπαίσθητο (2002)

Βημάτων κρότος απ’ τα ήσυχα μπαλκόνια
κι' απ’ την πρασιά τού κήπου τής εφάνη˙
και η καρδιά πλανεύτηκε πως φθάνει
όλ’ η παρέα απ’ τα όμορφά της χρόνια

Τότε π’ «ακάλεστα» ξαδέρφια κάναν κέφι
με το σακκί τής Καθαράς Δευτέρας
και με το πρώτο σκάσιμο τής μέρας
να κουβαλήσουν και καλούμπες για τα νέφη

Τα βήματ’ ήταν ίδια, λέει η μνήμη
μ’ εκείνα τών καιρών τών παιδικών της
π’ η τηλεόραση στ’ αυτιά, το άγνωστό της
κι’ η πληροφορική - κι’ αυτή, απούσα φήμη

Τότε που μπέρδευαν γραμμάρια με δράμια
κι' οι γειτονιές, αυλές μοσχοβολούσαν
που’ η Βέμπο κι’ ο Αττίκ μεσουρανούσαν
στο μικροσπίτι που μεγάλωνε μ’ ορφάνεια

Ερύθρησ’ όλος ο κορμός και οι σφυγμοί της
στην τωρινή βοή τής έξω θύρας˙
αισθάνθηκε πλησίασμα τής μοίρας
άχ, ‘τούτοι, νάταν οι παλιοί ακάλεστοί της!

Μα, ήχος ρόπτρου δεν τής έκανε τη χάρη
ο θόρυβος τών γέλιων ‘ξαφανίσθη’
και η καρδιά π’ αδίκως αφυπνίσθη’
αγγελοσμίχτηκε ξανά με το φεγγάρι. –


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Αγαπάτε τη γλώσσα μας, τη γλώσσα την Ελληνική!

MARGARITA 01-03-2009 @ 11:39	αναμνήσεις όμορφες Χάρις....καλό μήνα να έχεις ::smile.::
dodoka 01-03-2009 @ 12:38	νοσταλγικό πολύ! εικόνα μιας όμορφης παλιάς εποχής ::up.::
Γιάννης Χρυσέλης 01-03-2009 @ 13:08	Μα, ήχος ρόπτρου δεν τής έκανε τη χάρη ο θόρυβος τών γέλιων ‘ξαφανίσθη’ και η καρδιά π’ αδίκως αφυπνίσθη’ αγγελοσμίχτηκε ξανά με το φεγγάρι. – ::wink.::
swordfish 01-03-2009 @ 22:47	Καλημέρα!!! Μου θύμισες το Κυριακάτικο τραπέζι και τις ιστορίες του μπαμπά και των θείων για μια εποχή που είχε περάσει!...Καλή Σαρακοστή, καλό μήνα!!! ::hug.:: ::kiss.::
Θεττάλια 01-03-2009 @ 23:16	Αυτό ήθελα να θυμίσω κι' εγώ, αγαπημένη Νικιάννα. Ιδιαίτερα, το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας, άλλωστε, μην ξεχνάς, αναφέρομαι σε μια εποχή που αυτές οι συνήθειες ήταν μέσα στην καθημερινή πραγματικότητα. Τότε που υπήρχε έννοια για τον δικό μας άνθρωπο... τον γείτονα.... τον φίλο... τον άγνωστο.... Πού τέτοια σήμερα!!!!... Την αγάπη μου. -
Rannia . k 02-03-2009 @ 11:42	Υπέροχο και νοσταλγικό!!! Καλό σου βράδυ από την Λευκωσία!!! ::up.:: ::hug.:: ::up.::
peiraiotissa 03-03-2009 @ 09:11	και η καρδιά π’ αδίκως αφυπνίσθη’ αγγελοσμίχτηκε ξανά με το φεγγάρι. – Ένα ποίημα σε όλο του το μεγαλείο!!!!!!!!!!!!!!! ::kiss.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο