| |
ΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΙΑΤΣΑ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ
Στης πολιτείας μας την πιάτσα την παλιά
βγήκα απόψε ένα περίπατο να κάνω
όπως και τότε που με τόση αναμελιά
τα βράδια κάναμε στα κάτω και στα πάνω
Νύχτες πανσέληνου ζεστού καλοκαιριού
που τραγουδούσαν κάποια ξένοιαστα τζιτζίκια
ξεγελασμένα με το φως του φεγγαριού
και κόσμος κάτω από τα γέρικα αρμυρίκια
Στου Θοδωρή τον καφενέ που φοιτητές
με ένα καλό και παιδικό παλιό μου φίλο
μαζί τα λέγαμε και σαν να ήταν χθες
μπήκα κι απόψε τον καφέ να παραγγείλω
Τσούρμο τα νιάτα κοπελιές και νεαροί
στα πεντακόσια ντεσιμπέλ μ' ένα ποτήρι
και μια ξεστήθωτη Ρωσίδα φλογερή
σφηνάκια βότκα και ουίσκι να σερβίρει
Βγήκα στο δρόμο και προχώρησα σκυφτός
και το μυαλό μου για να στίψω προσπαθούσα
μπας και ονειρεύομαι κι αν είμαι ξυπνητός
η πόλης άγνωστης τα στέκια περπατούσα
Σ' ένα μπαράκι στο ημίφως ο φτωχός
ο Γιώργης τα 'πινε σκυφτός σ' ένα τραπέζι
με το τσιγάρο του στο χέρι μοναχός
και το ποτήρι διαρκώς να τρεμοπαίζει
Είδα τους φίλους τους παλιούς συμμαθητές
που στομαχάκια και πρηγούλια έχουν πετάξει
τις συμμαθήτριες που πέρναγαν σκυφτές
κι είδα στ' αλήθεια πόσο έχομε γεράσει!
Είδα την Έλλη, την Ανθή , την Αργυρώ
και τη μικρή της που κρατούσε την εγγόνη
μ' άσπρα βαμμένα τα μαλλιά απ' τον καιρό
κι ήταν εκείνη! ω Θεέ μου, η Αντογόνη!
Ξεθωριασμένη απ' τον ήλιο πινελιά
και παρτιτούρα σε ντουλάπια σκονισμένα
ένα βαλσάκι του Αττίκ απ' τα παλιά
Αχ πως περάσανε τα νιάτα τα καημένα
Πικρή αλήθεια που στ' αλήθεια δε μπορείς
το χρόνο πίσω όσο κι αν θέλεις να γυρίσεις
εκτόςκι αν τύχει το βιβλίο της ζωής
σε κάποιο άλμπουμ μοναχός να ξεφυλλίσεις
Κι αν γύρεις τότε και γλυκά αποκοιμηθείς
και από τα στέκια τα παλιά ξανά περάσεις
κι εάν στην πιάτσα του εξήντα θα βρεθείς
μπορεί να κλάψεις να δακρίσεις να γελάσεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
