| |
Σταμάτησες εδώ
Κι ομως δεν είναι τέρμα ή σταθμός
Μήτε σκοτάδι,είναι το φώς
Σ’ανήγγειλαν την στάση μια ξαφνική σιγή κι ένα κενό
Τώρα σε μάτια και καθρέφτες βλέπεις το προσωπείο
Με τύπους και με τοίχους κλείστηκες σ’άψυχο ενυδρείο
Φόρεσες επιτέλους ,έφηβος αγέραστος,εκείνο το κλουβί
Με τη δική του μαγική διαδρομή
Κλουβί για κίνηση και λόγια για βλέμματα κυνηγημένα
Σε νέα διάσταση φυλακισμένα
Ένα μικρό παιδί κάθησε στην άμμο την καυτή
Διάλεξε γύρω του κι άφησε κάποιο αόρατο φραγμό
Να κυλήσει μες στα δάχτυλά του κάτι απο την άμμο πιο ρευστό
Μιάς νοσταλγίας μιάς ελπίδας την αείπάρθενη στιγμή
Γύρεψε το,το μικρό παιδί
Που εγκατέλειψες στην όχθη του καιρού
Θα τόβρεις με λίγη σκόνη στα μεσήλικα του χέρια
Στην αποπλάνηση ,στις πύλες του σφετερισμού
Όμηρο και δεσμώτη στ’απρόσιτα αστέρια
Νέος πάτησες τη γή
Σα νάταν σκλάβα σου ,χωρίς να βλέπεις τη σκιά
Που διαγράφει με ακρίβεια ,πόση έκταση θέλει ένας τάφος στη ζωή
Εκεί που αφήνεις το θάνατο με ασφάλεια να κυλά
Αμέριμνος μες στις κοιλάδες να σφυρίζει
Μςε στις φλέβες σου να τρίζει
Διέτρεξες τον κόσμο κυνηγώντας ασύλληπτες μεταμφιεσμένες
Όψεις παλιές αγριεμένες
Που μόνο φεύγοντας ρίχνουν το προσωπείο
Διεκδικούν μιά θέση στης νεκροφάνειας το τοπείο
Απο την άσφαλτιο μεγαλουπόλεων σε χώρισε το χώμα
Λέπια παμφάγου δράκου με πύρινο το στόμα
Και τάπητες πούναι ζεστή δορά σου
Θηρίου που γεννήθηκε για τη φθορά σου
Κι όμως το σώμα σου μένει γυμνό
Στις αμμουδιές κι αναζητάει με βουλιμία
Την πλήρη συνουσία
Του πηλού με τον πηλό
Σε χώρο οπου ανώνυμος και δίχως παρελθόν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
