| |
| | Δίπλα στον θάνατο ξαπλώνω |  | | | μία στιγμή αλήθειας | | |
[align=center]Αναρωτιέμαι και ακροβατώ.
Γράφω λέξεις, παράγω έξεις, φτιάχνω προτάσεις,
κι όμως, ποτέ δεν τις αισθάνομαι σωστές.
Ποτέ δεν τις αγαπώ και,
πάντα ντρέπομαι για τα παιδιά μου...
Είναι στιγμές που ντρέπομαι για αυτούς που αγαπάω.
Και είναι στιγμές που τόσο ανώτερη τους νιώθω...
Έτσι είναι όταν κοιτάς την πυραμίδα από κάτω.
Είμαι ένας καλλιτέχνης που ποτέ δεν θα το πει.
Είμαι εκείνος ο άνθρωπος που θα φωνάξει και θα βρίσει.
Είμαι αυτός ο άνθρωπος που θα σε πληγώσει.
Είμαι εγώ...Εγώ είμαι!
Εκείνη που κάθε στιγμή θα μετανιώσει.
Είμαι αυτή που κάθε φορά που σε πληγώνει,
παραπάνω θα πονά...
Είμαι...εγωίστρια.
Άνθρωπος εγωιστής.
Κι εκεί που πάω την ευτυχία να αγκαλιάσω,
Κι ενώ τόσο έκλαψα για να την φτάσω,
Την κλωτσάω και απ' την αρχή την κυνηγώ...
Περνούν τα χρόνια και δεν μεγαλώνω.
Κάτι από εμένα μεγαλώνει και γερνά,
μα, όχι εγώ...
Εδώ περιμένω,
Πάντα ανώριμη να μεγαλώσω,
Πάντα ανίκανη να μην πληγώσω και να μην πληγωθώ.
Μαθαίνω στην αδυναμία μου να ακροβατεί,
μην σπάσει...
Κι όμως, την ρίχνω πάντα στο κενό.
Κι όταν την βλέπω να κατρακυλά,
βουτάω μαζί της...
Φτάνω στον πάτο
και με τα πόδια τον χτυπώ
πιο κάτω από την άβυσσο να φτάσω...
Κι εκεί ακούω πως σκοπός είναι μονάχα το ταξίδι,
όχι ο προορισμός...
Βαλτώνω κι αγωνίζομαι ξανά!
Σκοτώνω μνήμες,
τις πατώ,
και ξανααναιβαίνω.
Βλέπω το φως να περιμένει πάντα εκεί.
Βλέπω τον ουρανό να με τραβάει προς τα αστέρια.
Κι εγώ ξανά ακροβατώ.
Ξαναγυρνάω στον βυθό
και,
Δίπλα στον θάνατο ξαπλώνω...
Κοιτάζοντας τον ουρανό,
σκοτώνοντας τον πόνο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
sigrafeas zwis
02-03-2009 @ 17:07 | Είναι στιγμές που ντρέπομαι για αυτούς που αγαπάω.
Και είναι στιγμές που τόσο ανώτερη τους νιώθω...
Είμαι εκείνος ο άνθρωπος που θα φωνάξει και θα βρίσει.
Είμαι αυτός ο άνθρωπος που θα σε πληγώσει.
Είμαι εγώ...Εγώ είμαι!
Εκείνη που κάθε στιγμή θα μετανιώσει.
Είμαι αυτή που κάθε φορά που σε πληγώνει,
παραπάνω θα πονά...
Κι εκεί που πάω την ευτυχία να αγκαλιάσω,
Κι ενώ τόσο έκλαψα για να την φτάσω,
Την κλωτσάω και απ' την αρχή την κυνηγώ...
Περνούν τα χρόνια και δεν μεγαλώνω.
Κάτι από εμένα μεγαλώνει και γερνά,
μα, όχι εγώ...
Πάντα ανώριμη να μεγαλώσω,
Πάντα ανίκανη να μην πληγώσω και να μην πληγωθώ.
Μαθαίνω στην αδυναμία μου να ακροβατεί,
μην σπάσει...
Κι όμως, την ρίχνω πάντα στο κενό.
Κι όταν την βλέπω να κατρακυλά,
βουτάω μαζί της...
akribos ta idia tha mporousa na grapsw kai gw!
aisthanomai kai biwnw ton idio pono....
den perimena na ta diabasw oti ta zei kai allos..
isws einai egoismos
egw ponaw otan ipotimaw tous allous
apla einai diaforetikoi
oyte xeiroteroi
oyte kaliteri
psietyw pws o kathe antrwpos den prepei
na krinetai
einai monadikos!!!
alloi antrwpoi einai tis epifanias
alloi einai tou bathous
alloi tou ipsous
alloi tou patou.....
egw eimai mia apo ola!
kai pona!
otan prospathw na anebw....
na peftw ksana sta idia
kai na ponw aytous pou agapw
giati tous agapw kai to katalabainw
otan ponaw pou toys ponw
i poy tous blepw na ponane.....
| | swordfish
03-03-2009 @ 01:43 | Ανθρώπινη η αλήθεια σου!!!!! ::yes.:: ::smile.:: | | elpidakwstopoulou
03-03-2009 @ 02:29 | Μαθαίνω στην αδυναμία μου να ακροβατεί,
μην σπάσει...
Κι όμως, την ρίχνω πάντα στο κενό.
Κι όταν την βλέπω να κατρακυλά,
βουτάω μαζί της...
καλημέρα !! η αυτοκριτική κι ο αυτοσεβασμός μας !!
αληθινό !!! ::up.:: ::yes.:: | | nioufaro
03-03-2009 @ 03:08 | kalimera se olous kai oles ::smile.:: euxaristw gia ta sxolia sas..nomizw pws ligo poli oi perissoteroi an8rwpoi uparxoun fores pou den ektimoun autous pou agapane oso 8a eprepe...h agapi den sunepagetai panta kai sevasmo...ektos ki an einai ex oloklirou anidiotelis..pragma spanio kata tin gnomi mou....prosopika prospa8o na 8imizo ston eauto mou pos s auti tin zoi o ka8enas gia kati paleuei, gia kati pona kai gia kati elpizei..o ka8enas as vgalei ta sumperasma tou..kai pali kalimera sas ::smile.:: | | Brand Pitt
03-03-2009 @ 08:43 | ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
